Aan de Zuidpool | Page 8

de lampen met de
gekleurde kappen ziet de ruimte er fantastisch uit, en allen voelen we
ons vroolijk gestemd. De versiering doet onzen luitenant Nilsen eer aan,
en in de feeststemming gedenken we dankbaar de vele vrienden, die tot
ons feest hebben bijgedragen. Onze gedachten vliegen naar het verre
land in het Noorden, naar de dierbaren, die we er hebben achtergelaten;
maar we willen nu geen treurigheid laten binnensluipen in ons hart en
verheugen ons met de anderen. Aan Lindström's lekkernijen werd

voldoende eer bewezen en de verdeeling der geschenken was het
glanspunt van den avond, die ons met een onuitwischbare herinnering
verrijkte.

II.
We passeeren den poolcirkel.--In het pakijs.--De groote Barrière.--Op
het terrein van onze werkzaamheid.--Eerste uitgang van de
honden.--De beide eerste tenten.--Bouw van onze
woning.--Zielkundige beschouwing over de honden.--Het vraagstuk
van de verwarming.--De tenten van de honden.--De Terra Nova van
Scott brengt ons een bezoek.
Wij leggen het er nu op aan, den 65sten parallel te kruisen op den
175sten graad O. L. Zoodra mogelijk willen we het pakijs doorkomen,
dat den toegang tot de Rosszee afsluit. Sommige schepen zijn daar zes
weken in het ijs opgehouden, en andere zijn er in eenige uren doorheen
gekomen, juist langs den weg, dien wij gaan. Op 31 December waren
wij op 62.15 Z. B. Op den Oudejaarsavond kunnen we elkander met
een glas grog gelukwenschen bij de komst van 1911; allen zijn we
volmaakt gezond en vol goeden moed voor onze groote onderneming.
Den 1sten Januari om drie uur 's morgens wekt mij de officier van de
wacht. De eerste ijsberg is in het gezicht! Onmiddellijk ga ik naar dek,
om dien schildwacht op vooruitgeschoven post te zien van het leger,
dat wij gaan bekampen. Het is in de verte een schitterend punt in de
bleeke stralen van de opgaande zon. 't Is een groot blok in tafelvorm,
als zooveel antarctische ijsbergen. Gewoonlijk doet de ontmoeting met
zulk een reusachtige ijsmassa den zeeman niet prettig aan; maar wij
waren er bepaald blij mee. Is die ijsberg niet de aankondiging van de
nabijheid van het pakijs? Dat willen wij zoodra mogelijk ontdekken.
De vaart door het ijs zal wat afwisseling brengen in het eentonig leven,
dat we sinds vijf maanden leiden en dat ons begint te vervelen. Eens op
een ijsschots te loopen lijkt ons het grootste genot. Bovendien zullen
we op het pakijs zeehonden vinden, en we zullen kunnen smullen, allen,
menschen zoowel als dieren.

In den namiddag en den volgenden nacht neemt het aantal ijsbergen toe.
Gelukkig kan men zich, daar het voortdurend dag is, voor een
aanvaring hoeden. We zouden geen beter weêr kunnen wenschen,
heldere lucht en een lichte, gunstige wind.
Den tweeden Januari om acht uur in den avond bereikten we den
poolcirkel, en enkele uren later kondigde de man op wacht het pakijs
aan. Het water zakt en het schip ligt stil. Den volgenden morgen om
negen uur wordt de jacht geopend. Een groote zeehond ligt juist op een
schots vlak voor ons. Bij onze nadering beweegt het dier niet; eerst als
hij verscheiden kogels heeft gekregen, begint hij den ernst van den
toestand in te zien en tracht, zich in zee te gooien. Te laat! Twee man
zijn al op het ijs en maken zich van hem meester. Een kwartier later
werd de zeehond op dek gesneden en leverde ons ongeveer
tweehonderd pond vleesch voor de honden en buitendien nog vrij wat
voor onze tafel. Driemaal dien dag hebben we de jacht met hetzelfde
gunstige gevolg kunnen herhalen. Nu hebben we dus weer voorraad, en
de gelukkige gebeurtenis wordt naar haar waarde gevierd. De honden
eten, tot ze haast bersten, en ze verdienen het wel om het
uithoudingsvermogen, dat ze op deze reis hebben getoond. Wij zijn ook
vlug door onze zeehondragoût heen, en na de eerste proef heeft dit
antarctisch gerecht dadelijk vrienden gewonnen, die snel in aantal
toenemen. De zeehondsoep met groenten wordt nog geestdriftiger
ontvangen.
Het ijs was nog zoo los, dat we verder konden varen in onze gewone
snelheid, maar den 4den en 5den Januari lagen de schotsen soms zoo
dicht, dat we ze moeten wegduwen of er omheen varen; maar ze
houden ons niet op, en altijd vinden we nog openingen, die wijd genoeg
zijn. Den 6den echter worden de ijsmassa's smaller en de kanalen
breeder; de open zee ligt in wijde ruimte vóór ons. We zijn het ijs, dat
den toegang tot de Rosszee verspert, door! Plaats op den middag 180
O.L. en 70 graden Z.B. In vier dagen zijn we zonder moeite door het
pakijs gekomen. Toen de open zee weer een mooie gelegenheid gaf aan
de Fram, om haar talent van rollen te toonen, was er meer dan één
onder ons, die de kalme vaart door het ijs betreurde. Het laatste deel
van de vaart wordt ook