Puphejmo | Page 9

vi havos.
NORA. Kion vi volas? Mi tute ne povas hodiaux --
KROGSTAD. Pri tio ni gxis plue ne parolu. Estas io alia. Mi esperas,
ke vi havas liberan momenton?
NORA. Jes, jes certe mi havas, kvankam --
KROGSTAD. Bone. Mi sidis en la restoracio de Olsen kaj vidis vian
edzon malsupreniri la straton --
NORA. Nu ja --

KROGSTAD. -- kun virino.
NORA. Kaj kio pri tio?
KROGSTAD. Pardonu, ke mi demandas: Cxu ne tiu virino estas
sinjorino Linde?
NORA. Jes.
KROGSTAD. Jxus veninta urben?
NORA. Jes, hodiaux.
KROGSTAD. Sxi estas ja via bona amikino?
NORA. Jes, sxi estas. Sed mi ne komprenas --
KROGSTAD. Ankaux mi iam konis sxin.
NORA. Mi scias.
KROGSTAD. Ehe? Vi scias pri tiu afero. Tion mi pensis. Do, permesu
ke mi vin demandu rekte: Cxu sinjorino Linde ricevos postenon en la
Akciobanko?
NORA. Kial vi povas permesi al vi pridemandi min, sinjoro Krogstad,
vi, kiu estas unu el la subuloj de mia edzo? Sed cxar vi demandas, mi
sciigu vin: Jes, sinjorino Linde estos dungata. Kaj estas mi, kiu pledis
por sxi, sinjoro Krogstad. Do nun vi scias.
KROGSTAD. Mi do kalkulis gxuste.
NORA (iom pasxadas sur la planko). Hm, oni havas ja iometan influon,
mi supozas. Kvankam oni estas virino, tio ne signifas, ke -- Kiam oni
staras en subula rilato, sinjoro Krogstad, oni devus vere esti singarda
kaj ne ofendi iun, kiu -- eh --
KROGSTAD. -- kiu havas influon?

NORA. Jes gxuste.
KROGSTAD (sxangxas tonon). Sinjorino Helmer, bonvolu uzi vian
influon por mi.
NORA. Kion do? Al kio vi celas?
KROGSTAD. Bonvolu prizorgi, ke mi gardu mian subalternan
postenon en la banko.
NORA. Kion tio signifu? Kiu intencas preni de vi vian postenon?
KROGSTAD. Ho, vi ne bezonas ludi nescion antaux mi. Mi bone
komprenas, ke ne estos agrable por via amikino riski renkonti min; kaj
nun mi ankaux komprenas, kiun mi danku por la decido forpeli min.
NORA. Sed mi certigas --
KROGSTAD. Nu jes, jes, rekte dirite: estas ankoraux tempo, kaj mi
konsilas al vi, ke vi uzu vian influon por tion malhelpi.
NORA. Sed, sinjoro Krogstad, mi tute neniun influon havas.
KROGSTAD. Vere ne? Sxajnas al mi, ke vi mem jxus diris --
NORA. Kompreneble tio ne signifus tion --. Mi! Kiel vi kredas, ke mi
havus tian influon sur mia edzo?
KROGSTAD. He, mi konas vian edzon de la studentotagoj. Mi pensas
ke la sinjoro bankdirektoro ne estas pli firma ol aliaj edzoj.
NORA. Se vi parolas malestime pri mia edzo, mi montros al vi la
pordon.
KROGSTAD. Sinjorino estas kuragxa.
NORA. Mi ne plu timas vin. Post novjartago mi baldaux liberigxos el
la afero.

KROGSTAD (pli sinrega). Auxskultu nun, Sinjorino. Se farigxos
necese, mi batalos kvazaux por la vivo, por gardi tiun mian etan oficon
en la banko.
NORA. Jes, aspektas ja tiel.
KROGSTAD. Ne estas nur por la enspezo; tiu ecx plej malmulte gravas.
Sed estas io alia --. Do, mi klarigu! Estas jena afero: Vi kompreneble
scias same bone kiel cxiuj aliaj, ke mi antaux kelkaj jaroj farigxis kulpa
pri ago malprudenta.
NORA. Mi kredas, ke mi ion tian auxdis.
KROGSTAD. Ne farigxis proceso; tamen tuj cxiuj vojoj barigxis por
mi. Sekve mi komencis tiajn negocojn, pri kiuj vi scias. Al io mi devis
krocxi min; kaj mi rajtas diri, ke mi ne estas el la plej malbonaj. Sed
nun mi devas liberigi min el tio. Miaj filoj kreskas; pro ili mi devas kiel
eble regajni civitanan estimon. Tiu ofico en la banko estas kvazaux la
unua sxtupo por mi. Kaj nun via edzo volas piedfrapi min for de la
sxtuparo, tiel ke mi ree staru en la koto.
NORA. Sed pro Dio, sinjoro Krogstad, mi tute ne kapablas helpi vin.
KROGSTAD. Estas tial, ke vi ne volas; sed mi havas rimedojn por vin
devigi.
NORA. Vi ne intencas diri al mia edzo, cxu? ke mi sxuldas monon al
vi?
KROGSTAD. Hm, se mi tamen al li dirus?
NORA. Estus de vi fia ago. (plorsingulte) Tiun sekreton, kiu estas mia
felicxo kaj fiero, tiun li ekscius en tia abomena kaj plumpa maniero, --
ekscius gxin de vi. Vi jxetus min en terurajn malagrablajxojn --
KROGSTAD. Nur malagrablajxojn?
NORA (impete). Sed nur faru; estos plej fatale por vi mem; cxar tiam
mia edzo vere vidos, kia malbona homo vi estas, kaj tiam vi tute ne

konservos vian oficon.
KROGSTAD. Mi demandis, cxu estas nur familiaj malagrablajxoj,
kiujn vi timas?
NORA. Se mia edzo ekscios, kompreneble li tuj pagos la reston; kaj
poste ni havos neniun rilaton al vi.
KROGSTAD (pasxon pli proksimen). Auxskultu, sinjorino Helmer; --
aux via memorkapablo estas iom malforta, aux vi ne bone komprenas
negocajn aferojn. Mi vidas, ke mi devas orientigi vin iom pli bone pri
la afero.
NORA. Kiel do?
KROGSTAD. Kiam via edzo estis malsana, vi venis al mi por
pruntepreni mil