Mahal na Ejercicio ó Devocion nang Pitong Arao na Domingo | Page 7

at gaano man ang hirap, ay lumacad na siya,
casama si Jesus at si María; datapua nahapis ang caniyang pusó,
pagdating sa Judea, at ang dinatnang Hari ay si Arquelao, anac nang
lilong si Herodes, at hindi siya tumahimic at naligaya, hangan sa
pinagsabihan nang Angel na si Jesus at si María ay dalhin niya sa
Galilea, at doon sila tumahan sa Nazaret.
Tingnan natin at isaloob cailan man ang pan~gin~gilag ni Jesús sa
man~ga pan~ganib, cahit siya ay Dios na nacapangyayari sa lahat, nang
tayo ay matutong lumayò at man~gilag sa m~ga pan~ganib nang
pagcacasala.

=ICAPITONG DOMINGO.=
Sa capurihan nang sáquit at ligaya ni San Josef, niyong si Jesús ay
nauala at hinanap, at sa icatlong arao ay naquita sa templo nang
Jerusalen.
Sa Comunion nitong icapitong Domingo ihain ang pusó cay Jesús,
María, y Josef, at ticahing gaoin at ialay taón taón itong devocion nang
pitong arao na Domingo.
Ang indulgencia plenaria ipatutungcol sa man~ga caloloua sa
Purgatorio, na sa buhay na ito ay nanatili sa naturang devocion.
Pagninilay sa icapitong Domingo.
Alinsunod sa ugaling hindi sumasala taón taón, ay dumalao sa templo
nang Jerusalen si María at si Josef casama ang Niño Jesús, na ang edad
ay labin dalauang taón, at sa pagdalao na ito ay natirá sa templo si
Jesús, at hindi namalayan ni María at ni Josef, cundi niyong sila ay
dumating sa bahay, at ang mahal na Niño ay uala.
Hindi lubhang catacataca ang nangyaring ito, sapagcat sa panahong
yaon ang man~ga lalaqui ay nabubucod sa man~ga babayi sa loob nang
templo, at sa pag lacad naman, at ang man~ga batà lamang na para ni
Jesús ang nacahahaló, cun saan nila ibig, cayá inisip ni María na si
Josef ang casamang umaacay sa Niño, at inisip ni Josef na ang Niño ay
hindi lumalayo sa mahal niyang Ina.
Hindi n~ga casalanan ó capabayaan ni María at ni Josef, ang pagcauala
ni Jesús, cundi calooban nang Dios, nang lalong magnin~gas, at
madalisay ang pag ibig nila. Nalumbay si María, at nabalisa at nahapis
si Josef, sa hindi maisip cun ano ang dahilan nang pagcauala ni Jesus,
at cun ano ang nangyayari; datapua hindi dumaing, at hindi nasirá ang
loob niya, at malaquing ligaya ang quinamtan sa icatlong arao nang pag
lalacad casama si María, sapagcat naquita nila sa templo si Jesús, na
nacaupô, at naquiquipagsagutan sa man~ga pantas, na nagpulong doon,
at lubhang nagtataca sa mataas na carunun~gan nang batang caharap.

Iamó natin sa pamamaguitan ni María at ni Josef, na huag tayong
mahulog cailan man sa casalanang mortal, nang huag mauala sa atin si
Jesús, at siya ay mapanood sa calualhatiang ualang han~gan.
Man~ga salitang nagpapaquilala nang malaquing aua at
capangyarihan nang Patriarca San Josef sa man~ga biyayang
nacamtan nang man~ga mauilihin loob sa caniya.

=SA UNANG DOMINGO.=
1. Dalaoang religiosos nang órden ni San Francisco, na nag lalayag sa
dagat na malapit sa Flandes, ay dinatnan nang caquilaquilabot na samâ
nang panahon, at sa dahas nang vaguió, ay tatlong daang tauo ang
napahamac sa nasira at lumubog na sasaquián; n~guni sa auà nang Dios,
ang naturang dalaoang religiosos ay nacatan~gan sa isang cahoy nang
sasaquiang nabacbac, at sa paninimbulang yaon ay tatlong arao silang
lumutang-lutang sa malaquing pan~ganib, sapagcat cun mauala ang
cahoy sa cahinaan nila, ó sa hampas n~g alon, ay ualang sala ang pag
lamon n~g dagat sa canila. Sa caguipitang iyon ay naalaala nila, at
lubos na inasahan ang macapangyarihang tulong ni San Josef, na dating
quinauiuilihan nang canilang devocion: nanalan~gin sila, at napaampon,
at humupâ naman ang han~gin, at humusay ang panahon, at tumahimic
ang dagat, at sila ay umasang macaliligtas. At nalubos ang canilang tuá
sa pagpapaquita nang isang calugodlugod at mahal na bagon tauo, na
bumati sa canila, at nagpalacad na parang piloto sa cahoy na
quinalalaguian nila, at sila ay nagcapalad na madalíng sumapit sa lupá.
Nagpatirapâ ang dalauang religiosos, at napasalamat sa magandang
loob, na nag ligtas sa canila at sa pagpapahayag n~g tunay na paquilala
nang biyayang tinangap ay tinanong nila ang bagontauo, cun sino siya,
at ang bagontauo ay sumagót nang ganito: Aco ay si Josef, cun ibig
ninyong gumaua nang caonting macalulugod sa aquin, arao arao huag
sumala, ay magdasal cayó nang taimtim sa loob nang pitong Ama
namin, at pitong Aba, Guinoong María, alaala at ganti sa pitong sáquit
at pitong ligaya, na totoong dinamdam nang aquing pusò at caloloua,
niyong aco ay nabubuhay sa lupá, casama ni Jesus at ni Maria.
Pagcapan~gusap nang ganoon, ay nauala ang bagontauo, at sila ay

lubhang natuâ, at nalubos ang pag ibig nila, at pagnanasang maglingcod,
hangang nabubuhay, sa maualhating Pintacasi.
Sa nangyaring ito ay naquiquita natin ang pagtatapat, at madaling
pagtulong ni San Josef sa man~ga mauilihin loob sa caniya, cun siya ay
tinatauag sa man~ga hirap at pan~ganib, at ang cagandahan nang loob
niya