Le Horror Altissime | Page 4

inexpectate que illo me
surprendeva e causava un medie rolamento. Io memora le tempore
durante le qual borrascas e vortices e cavitates de aere soleva esser
alque periculose -- ante que nos apprendeva dar potentias maestrante a
nostre motores. Justo como io attingeva al cortinas de nubes, con le
agulia de mi altimetro passante mille metros, le pluvia subito me
colpava. Qual diluvio! Illo strepeva al alas e flagellava mi facie,
rendente mi berillos turbide de maniera que io a pena poteva vider. Io
decresceva mi velocitate proque le volo contra le guttas deveniva
dolorose. Quando io ascendeva plus altemente illos se transformava a
grandines que fortiava me a tornar le cauda del avion verso le vento.
Un cylindro malfungeva -- probabilemente un candela sordide -- ma mi
ascension continuava incessante gratias al multe fortia del motor. Tosto
le problema, quecunque su causa, dispareva e io audiva itero le grave
grunnimento integre: un canto unisone ab dece cylindros. Ci nos
cognosce le beltate del silentiatores moderne. Al presente nos pote usar
le aures pro pilotar nostre motores. Qual stridulation e ululation quando
illos malfunge! Pridem tal critos de alarma se perdeva, necate per le
ruito monstruose del motor. Si solmente le prime aeronautas poteva
retornar a fin de vider le beltate e perfection in le mechanismo que ha
essite ganiate al precio de lor vitas!
A circa 9.30 horas io approchava le nubes. Infra me, indistincte e
umbrate per le pluvia, le vaste campania de Salisbury Plain jaceva. Sex
aviones exequeva lor cargas quotidian a un altitude de 300 metros,
resimilante parve nigre hirundines supra un verde fundo. Io osa dicer
que illes se demandava que io facerea ci in le pais del nubes. Subito un

velo gris se extendeva sub me e humide spirales nebular torneava
circum mi facie. Il era molliatemente frigide e miserabile. Ma io iva
super le tempesta de grandines e isto era un amelioration. Le nube
deveniva obscur e dense como le bruma de London. In mi anxietate de
partir de illo, io elevava le naso del avion usque le campana automatic
de alarma sonava e illa in effecto comenciava glissar a detra. Su
guttante alas molliate monstrava que illa habeva devenite plus
ponderose que io habeva pensate. Subinde io totevia attingeva nubes
plus tenue e depois quitava le prime strato. Il habeva un secunde --
lanose con le color de opalos -- a un grande altitude super mi capite: un
blanc tecto integre in alto e un obscur solo integre in basso con le avion
laborante in un vaste spiral montante inter illos. Il es perniciosemente
solitari in iste spatios seren. Un vice un grege de parve aves marin
velocemente volava preter me verso west. Le rapide battimento de lor
alas e lor critos musical me allegrava. Io divina que le specie era anate
crecca, ma io es un van zoologista. Ora quando nos homines ha
devenite aves, nos vermente debe apprender a recognoscer nostre
cognatos per le viso.
Le vento sub me batteva le vaste campania del nubes. Un vice un large
vortice era formate intra illo, un gurgite de vapor de aqua, e ibi, como a
transverso de un infundibulo, io discerneva le mundo distante. Un
grande biplano blanc passava a un vaste profundo sub me. Io
conjecturava que illo era le volo matinal de Royal Mail inter Bristol e
London. Subinde albe velas tornava a in le foramine e itero le grande
solitude deveniva integre.
Tosto post 10 horas io toccava le bordo inferior del alte strato de nubes.
Illo consisteva de un vapor delicate e transparente que veniva
rapidemente ab le west. Le vento habeva accrescite tote le tempore e il
ora faceva un brisa fresc a vinti-quatro nodos secundo mi contator. Jam
il faceva multe frigor, ben que mi altimetro solo indicava 2.700 metros.
Le motor travaliava bellemente, e nos susurrava continuemente in alto.
Le cortina de nubes era plus spisse que io habeva expectate, ma
finalmente illo se rarefaceva a un nebula auree ante me. Subito io
hastava ex illo e ibi incontrava un clar celo e un sol brillante super mi
capite -- a alto toto in blau e auree; a basso toto in argento coruscante,
un rutilante campania extensive tanto distante como io poteva vider. Il
era 10.15 horas e le agulia del altimetro indicava 3.840 metros.

Ascendente io lassava mi aures concentrar al susurration profunde del
motor, quando mi oculos scrutinava le horologio, le contator de
carburante e le pumpa del lubricator. Insurprendente que on dice que
aviatores es un gente sin pavor. Quando nos debe scrutinar tote ille
functiones, nos manca de tempore a inquietar nos pro nos mesme. In
iste momento io comprendeva que le compasso deveni infidel super un
certe altitude; a 4.500 metros le agulia magnetic del mie indicava verso
est-sud- est. In