Gwaith Samuel Roberts | Page 6

"'Ond os na ddychwel byth eich tad,
Cewch Dduw yn Geidwad tyner;
Mae Ef i bob amddifad tlawd
Yn Dad a Brawd bob amser.'
"Yna, ar ol ymdrechu'n gu
I sychu'n dagrau chwerw,
Cusanodd ni, wrth droi 'i phen draw,
Gan godi 'i llaw a marw.
"Ein hanwyl fam ni chawn byth mwy
I'n harwain trwy ofidiau;
Ac ofni'r ym, mewn dirfawr fraw,
Na ddaw ein tad byth adre',
"Er wylo yma lawer dydd
Mewn hiraeth prudd am dano,
Ac edrych draw a welem neb
Yn dod--yn debyg iddo;
"Er clywed fod y mor yn mhell,
Tybiem mai gwell oedd myned,--
Os gallem gyrraedd yno'n dau,

Y caem yn glau ei weled.
"Dan wylo aethom, law yn llaw,
Trwy wynt a gwlaw a lludded,
Gan droi yn wylaidd i bob ty
I holi'r ffordd wrth fyned.
"Gwnai rhai, dan wenu, ymaith droi,
Heb roi i ni ddim cymorth;
Och'neidiai'r lleill wrth wrando'n cwyn,
Gan roddi'n fwyn in ymborth.
"Ond erbyn gweld y mor mawr draw,
Gwnaeth dirfawr fraw ein llenwi;
Ac ofni'r ydym fod ein tad
Anwylfad wedi boddi.
"Ar fedd ein mam 'r ym 'nawr o hyd,
Mewn ing a gofid chwerw,
A hiraeth dwys am fod ein dau,
Fel hithau, wedi marw.
"A wyddoch chwi ddim p'le mae'n byw
Y Duw sy'n Dad amddifaid?
Pe gallem ni ryw fodd Ei gael,
Mac Ef yn hael wrth weiniaid.
"Dywedodd mam mai yn y nef
Yr ydoedd Ef yn trigo:-
A d'wedodd llawer wrthym ni,
Heb os, ei bod hi yno.
"Ac os yw mam 'nawr yno'n byw,
Hi dd'wed wrth Dduw am danom;


A disgwyl 'r ym y llwydda hi
Cyn hir i'w yrru atom."
Gwnaeth hyn im' hoff gofleidio'r ddau,
A sychu 'u gruddiau llwydion,
A dweyd,--"Fel mam, gofalaf fi
I'ch ymgeleddu'n dirion.
"Na wylwch mwy! Dewch gyda mi,
Rhof ichwi fwyd a dillad,
A dysg, a thy, a modd i fyw,
A chewch Dduw'n Dad a Cheidwad.
"Efe yn fwyn a'm gyrrodd i
I ddweyd i chwi Ei 'wyllys:
A diwedd pawb a'i carant Ef,
Yw mynd i'r nef i orffwys."
CYFARCHIAD AR WYL PRIODAS.
Tangnefedd a ffyniant, diddanwch a chariad,
Fo rhwymyn a choren
eich undeb anwylfad;
Ymleded eich pabell dan wenau Rhagluniaeth,

A'ch epil fo'n enwog dros lawer cenhedlaeth.
Disgleiried eich
rhinwedd. A gwneled yr Arglwydd
Eich cylchoedd yn fendith, a'ch
ceraint yn dedwydd:
Estynned eich dyddiau i fod yn ddefnyddiol;

Ei eglwys fo'ch cartref, Ei air fyddo'ch rheol.
A rhodded Ei Ysbryd
diddanol i'ch tywys
Trwy dd'rysni yr anial i'w nefol baradwys.
DINYSTR BYDDIN SENNACHERIB.
[Cyf. o "The Destruction of Sennacherib" Byron].
O Fras fro Assyria, y gelyn, fel blaidd,
Ymdorrai i'r gorlan er difa y

praidd;
A'i lengoedd mewn gwisgoedd o borffor ac aur,
Wrth hulio
glyn Salem, a'i lliwient yn glaer.
Eu harfau o hirbell a welid o'r bron
Fel llewyrch ser fyrddiwn ar frig
y werdd donn;
A thrwst eu cerddediad a glywid o draw,
Fel rhuad
taranau trwy'r wybren gerllaw.
Eu chwifiawg fanerau, cyn machlud yr haul,
A welid fel coedwig dan
flodau a dail;
Eu chwifiawg fanerau, ar doriad y wawr,
Fel deiliach
gwywedig, a hulient y llawr.
Daeth angel marwolaeth ar edyn y chwa,
Gan danllyd anadlu i'w
gwersyll ei bla,
Nes gwneuthur pob calon, a llygad, a grudd,
Mor
oer ac mor farw a delw o bridd.
Y ffrom farch ddymchwelwyd.--Yn llydan ei ffroen,
Mae'n gorwedd
heb chwythu mwy falchder ei hoen,
A'i ffun oer o'i amgylch fel
tywyrch o waed:
Llonyddodd ar unwaith garlamiad ei draed.
Ar oer-lawr mae'r marchog, a'r gwlith ar ei farf,
A'r llaid ar ei
harddwisg, a'r rhwd ar ei arf:
Nid oes trwy y gwersyll na thinc picell
fain,
Na baner yn ysgwyd, nac udgorn rydd sain.
Mae crochwaedd
trwy Assur, daeth amser ei thal,
Mae'r delwau yn ddarnau trwy holl
demlau Baal:
Cynddaredd y gelyn, heb godi un cledd,
Wrth olwg yr
Arglwydd, ymdoddai i'r bedd.
GWEDDI PLENTYN.
Ni cheisiaf aur, na bri, na nerth,
Na diwerth fwyniant bydol:
Fy enaid gais ragorach rhan
Na seirian rwysg brenhinol.
Nid moethau o ddanteithiol rin,

Na gloew win puredig,
Nac yd, na mel, nac olew per,
Na brasder lloi pasgedig.
Nid plethiad gwallt, na thegwch pryd,
Na gwisg i gyd o sidan,
Nac eang lys, a'i addurn claer
O berlau, aur, neu arian.
Ond dwyfol werthfawrocach rodd,
Mewn taerfodd, wy'n ei cheisio:
Ac O fy Nuw! erglyw fy nghri,
A dyro imi honno.
Fel arwydd hoff o'th gariad hael,
Rho imi gael Doethineb:
Nid oes ond hon a ddwg i'm rhan
Ddedwyddawl anfarwoldeb.
Dysg fi yn nechre f'einioes frau
I rodio llwybrau'r bywyd;
A chadw'th air,--trwy fyw yn ol
Ei nefol gyfarwyddyd.
Fel ufudd blentyn, boed i mi
Byth wneyd dy dy yn gartre,
Fel caffwyf brofiad melus iawn
O'i radlawn arlwyadau.
Na ad im' ffol ymlygru byth,
Trwy fynd i blith rhagrithwyr;
Na rhedeg chwaith o lwybrau'r ne',
I eiste'n lle'r gwatwarwyr.

Dy santaidd waith a'th achos di
A fo mi'n hyfrydwch;
A gwiw gymdeithas D' anwyl blant
Fy mwyniant a'm dyddanwch.
Os caf gysuron ar fy nhaith,
Fy melus waith fydd moli:
Fy noniau oll, o galon rwydd,
I'm Harglwydd gant eu rhoddi.
Ond os caf gystudd drwy fy oes,
A