Buntong Hininga | Page 7

inang butihin.
Ang luha n~g aking nagsisising puso
Ay hindi nanggaling sa
pagkasiphayo,
Ni sa pagkaapi n~g aking pagsuyo,
Ni sa pagkagahis
n~g isang palalo.
Ang luha ko'y buhat sa di pagkataya
Na ang tao'y mayrong _balon_
n~g parusa,
Ang pagsisisi ko ay bumabalisa't
Bumawi sa akin n~g
aking ligaya.
Talagang ang tao'y sadyang walang tigil,
Namali nang minsa'y ibig
pang ulitin,
Ang tanaw sa _mundo'y mundong_ walang lihim
At sa
_Dios_ ay _Dios_ na di matandain.
Ang mundo n~ga nama'y batbat n~g paraya't
Nagkalat ang silo sa
balat n~g lupa,
Dito kung mayron mang sampagang dakila
Ay may
tinik namang pamutol n~g nasa.
Ang pagkamasakim sa ban~go at puri
Ang isinasama n~g lalong
mabuti,
Ang pagtin~ging labis sa pagsintang iwi'y
Siyang
pagkabagsak n~g isang lalaki.
Oh! _ban~gong_ pan~garap n~g uhaw na puso!
Oh! _puring_
nagbuwal sa lalong maamo!
Kayo ang _berdugong_ may
bihis-pagsuyo
N~guni't iyang loob ay pagkasiphayo.
Ang sabik sa ban~go n~g isang sampaga't
Ang uhaw sa puri n~g
isang dalaga'y
Siyang sumusunog sa kanyang pagasa't
Siyang
nagsasabog niyong m~ga Troya.
Dakilang bulaklak: Ako'y naniwala
Na ang nagawa ko'y
kahiban~gang pawa,
N~gayon ko natantong _birhen_ kang dakila,

May wagas kang puso't banal na akala.

Ako'y naririto't pinagsisisihan
Ang aking nagawang m~ga kasalanan,

Aking babaunin hanggang sa libin~gan
Ang hinanakit mo't
magagandang aral.
Talagang nalisya ang aking pan~garap,
Puso ko'y inabot n~g bagyo
sa dagat,
¿Ano't ikaw pa n~ga yaong binagabag
Gayong ikaw'y
isang _anghel_ na mapalad?
Pawiin sa puso ang m~ga nangyari
At iyong alaming may ban~go
ka't puri,
Samantalang gayon, ako'y nagsisisi
At binabawi ko ang
m~ga sinabi.
N~guni't isang tanong: ¿Kaya ang patawad
Sa namaling puso ay
iyong igawad?
Ang m~ga _luha_ ko'y siyang ihuhugas
Sa
napaligaw ko't nagsisising palad.

=_Ang hamak na palad_...=
II.
Aywan ko kung ikaw'y magtaglay pang awa
sa nagsisi ko nang lakad
at akala,
aywan ko kung ikaw'y kulang pang tiwala
sa m~ga
nasayang at natak kong luha.
Kung natatalos mo ang luhang nasayang
sa mata ko't pusong laging
naglalamay,
sana'y nasabi mong mayrong katunayan
ang dinaranas
kong m~ga kahirapan.
Ang hinanakit mo, sumbat at paglait
ay pawang nakintal sa dila ko't
isip,
at ang ating lihim sa silong n~g lan~git
ay siyang sa aki'y
nakakaligalig.
Pinag-aralan kong ikaw'y kausapin
nang upang ihayag ang buo kong
lihim,
lihim n~g sa wari'y nagbigay hilahil
sa napakabatang puso
mo't paggiliw.

Ang pagtatapat ko'y di mo minarapat
ang kawikaan mo, ako'y isang
hamak,
ang naging ganti mo sa aking paglin~gap
ay isang
_libin~gan_ at _kurus_ n~g hirap.
Ang hamak n~ga nama'y hindi naaayos
umibig sa isang Reyna n~g
Kampupot,
ang _hamak_ na palad ay dapat umirog
sa kaisa niyang
_hamak_ di't _busabos_.
¿Maaari kayang ang isang _granada'y_
maihulog sa di gusto n~g
_princesa?_
¿maaari kayang ang isang sampaga'y
makuha at sukat
n~g taong bala na?
Kay laki n~g agwat n~g palad ta't uri,
ikaw'y isang lan~git na
kahilihili
at ako ay isang hamak na pusali,
ikaw ay sariwa at ako'y
unsyami.
Ang panghihinayang ang siyang nagtulak
na kita'y mahalin n~g buo
kong palad.
Ang panghihinayang ang siyang nagatas
na kita'y itala
sa aking pan~garap.
Kung ikaw sa akin ay walang hinayang
sa aki'y sayang ka at sayang
na tunay,
sabihin na akong kasakimsakiman
at ikaw sa iba'y di
mapapayagan.
Lalo pang mabuting kanin ka n~g lupa
kay sa mahulog ka sa ibang
binata,
¿Iba pa ang iyong bibigyang biyaya
gayong ako'y uhaw sa
iyong kalin~ga...?
Ipinipilit mong tayo'y pupulaan
kung sa lihim nati'y mayrong
makamalay,
¿at sinong pan~gahas ang pagsasabihan.
nitong ating
lihim sa sangkatauhan?
Ako'y nagsisisi't nabigyang bagabag
na naman ang iyong tahimik na
palad,
kundan~ga'y ang iyong ban~gong walang kupas
sa pagiisa
ko'y siyang nasasagap!

Sa kahilin~gan mo, kita'y lilimutin
kahit nalalaban sa aking
damdamin,
n~guni't ang samo ko'y iyong idalan~gin
ang papanaw
ko nang ulilang paggiliw.

=_Gayon man, gayon ma'y _...=
III.
Kung may kasayahan ang tao sa lupa
naman ay mayron ding
pagkabigo't luha.
Kaya n~ga't ang tao, sa aking akala
ay laruan
lamang n~g kanyang tadhana.
Yamang walang taong likas na mabuti't
walang nan~gamaling hindi
nan~gagsisi.
Sa ikasisiya n~g iyong sarili'y
itatakwil ko na ang
aking pagkasi.
Lulunurin ko na sa hukay n~g puso
ang aking yayaong nasawing
pagsuyo,
ipagluluksa ko ang pagkasiphayo
n~g aking pag-ibig na di
mo inako.
Pag-aaralan kong luman~goy sa dagat
na puno n~g aking sariling
bagabag,
pag-aaralan kong lumaban sa hirap
yamang siyang takda
n~g buhay ko't palad.
Aking natatantong walang pagkasayang
sa iyo ang aking maralitang
buhay,
sa iyo'y ligaya ang aking pagpanaw,
sa iyo'y lwalhati ang
_kurus_ ko't _hukay_.
Kung ikaw ay walang hinayang sa aki't
wala pang hinayang sa aking
paggiliw,
ay iyong asahang aking sasapitin
ang ninanasa mong
balón n~g hilahil.
¿Di mo nalalamang itong umi-ibig
sa lahat n~g bagay ay di
nan~gan~ganib,
ang kamatayan ma'y kanyang malalait
kundi na
makaya ang taglay na hapis?

Gayon man, gayon ma'y hindi masisira
sa akin ang iyong hiling at
pithaya,
gaya n~g hiling mo, ako'y magkukusang
maghandog n~g
iyong ikapapayapa.
N~guni't manumbalik kaya ang paglin~gap
sa aking namali't
nagsising pan~garap?
¿manumbalik kaya at hindi kumupas
ang
iyong pagtin~gin sa imbi kong palad?
Iyan ang isa pang di ko ikatulog
gayong nagsisi na ang aking pagirog,

iyan ang sa aki'y nagbibigay takot,
iyan ang sa n~gayo'y di ko
mapag-abot.
Hinuhulaan kong ang iyong paglin~gap
ay magbabago na sa imbi
kong palad,
ang kawikaan mo'y ang isang nabasag
mabuo ma'y
mayrong natitirang lamat.
Sa isang gawi n~ga'y may katotohanan
kung ganyan ang iyong
magiging isipan,
n~guni't alamin mong malinis na tunay
ang isang
maruming nagbago n~g buhay.
Magpahangga n~gayo'y iyong