Ang Bagong Robinson | Page 8

Robinson. Magmadali
tayo,t, cung hindi, ay di na natin siya aabutan, sa pagca,t, parang
inalilipad ang caniyang paglayag.
Dalauang arao ay nagcaroon sila nang mabuting panahon at mabuting
han~gin. Sa icatlong arao ay nagdilim ang lan~git at ang dagat, at
nararagdagan nang nararagdagan ang dilim, at saca humihip ang
han~ging totoong malacas. Cung minsa,y, totoong maninin~gas ang
quidlat, na anaqui tila nagaalab ang lan~git; cung minsa,y, totoong
nagdidilim na anaqui hating gabi; sacá sumusunod ang ualang licat na
culog; catacottacot ang ulán, na anaqui ibinubuhos, at ang alon ay
catacottacot na parang bundoc.
¡Cung ating maquiquita ang linucsco-lucso nang sasac-yan!
Sinasalubong nang isang mataas na alon na iquinatataas; sacá biglang
ibinubulid sa cailaliman. Ang man~ga tauo,y, humahanap nang
macapitan, at nang houag silang man~gahulog sa guiniuang guiuang
nang sasac-yan. Si Robinson na hindi datihan sa man~ga bagay na ito,
ay totoong nalulà, ualang licat ang pagsusucá na halos mamatay.
Si Juan. Ito ang caniyang napalâ.
Ang ama. «¡Ay ama,t, ina co! ang palaguing isinisigao ni Robinson:
cailan ma,y, di na ninyo aco maquiquita. ¡Laquing capalamarahan ang
guinaua co sa pagbibigay sa inyo nang ganitong capighatian!»
Saca biglang narin~gig na umalatiit sa ilalim nang cubierta ó carang.
«¡Mahabag ca pô sa amin. Pan~ginoon namin!» ang isinisigao nang
man~ga marinero, na nan~gamumutlang di hamac. ¿Ano iyan? ¿ano
ang nangyari? ang tanong ni Robinson, na halos mamatay sa tacot.--¡Ca
auaaua tayo! ang tugon sa caniya: tayo,y, mamamatay: ibinual nang
culog ang palong trinquete, (sa macatouid, ay isa sa man~ga tatlong
árbol na matotouid nang isang sasac-yan, itong nabali ay siyang lalong

nalalapit sa daong) at ang árbol mayor ay bahaguia na lamang tumatayò,
na cailan~gang putulin at ihulog sa tubig.
«¡Tayo,y, mamamatay!» ang uicà nang isang na sa bodega: «ang
sasac-yan ay mapupunò nang tubig.»
Capagcarin~gig nito ni Robinson na nacaupò sa camarote, ay
naghimatay. Ang lahat ay nagsipaglimas, at nang cung mangyayari ay
houag lumubog ang sasac-yan. Nang maquita nang isang marinero na si
Robinson lamang ang hindi cumiquibò, ay siya,y, itinulac, at
pinagsabihan na cung siya lamang ang hindi gagaua nang anoman.
Tinicman ni Robinson na siya,y, nagban~gon, cahi,t, totoong
nanghihinà, at siya nama,y, naquilimas. Sa oras na ito,y, nagutos ang
Capitan na magpaputoc nang cañon, at nang cung may nalalapit na
ibang sasac-yan ay nang matalastas ang capan~ganibang
quinalalag-yan nila. Hindi natalastas ni Robinson ang dahilan nang
putoc na yaon, ay inacalang nabiac ang sasac-yan, at dahil dito,y,
muling naghimatay. May isang marinero na sa maquitang hindi siya
cumiquilos ay itinulac siya,t, sinicaran at inacalang siya,y, patay.
Sinasaquit ang paglilimas, datapoua,t, ang tubig ay lalong dumarami, at
ualang inaantay cundi ang lumubog ang sasac-yan. Nang mangyaring
gumaangaan, ay inihaguis sa dagat ang man~ga bagay na hindi nila
totoong quinacailan~gan, para nang man~ga cañon, man~ga cahoy at
iba pa; datapoua,t, uala ring quinasapitan. Narin~gig nang isang
sasac-yan ang putoc nang cañon na palatandaan na may humihin~ging
tulong na ibang sasac-yan, at inilapit sa canila ang isang bangcá at nang
maligtas ang man~ga tauo; datapoua,t, ang bangcang ito,y, hindi
macalapit, sa pagca,t, totoong malacas ang alon. Sa catapusa,y,
nacalapit din sa popa ó huli at sila,y, hinaguisan nang lubid nang na sa
pan~ganib na sasac-yan, at sa paraang ito,y, nailapit na mabuti ang
bangcà at caracaraca,y, nagsilipat na lahat. Si Robinson na hindi
macatayó ay inihaguis sa bangcà nang ibang man~ga marinerong may
auà sa caniya.
Bahaguia na lamang nacagagaod, ay ang sasac-yan na hindi pa nalalayò
sa canila ay lumubog. Mabuti na lamang at pumayapà na ang panahon,

at cundi ay lalamunin din nang alon ang bangcang punô nang tauo.
Nang macaraan na sa di mamagcanong capan~ganiban, ay dumating
din sa isang sasac-yan, at doon sila,y, pinalulan.
Si Teodora. Mabuti na lamang at ang man~ga tauong ito,y, di
nan~galunod.
Si Nicolás. ¡Totoong aco,y, nagaalaala at baca n~ga man~galunod sila!
Si Luisa. Cung gayo,y, madadalâ si Robinson, at hindi na gagauang
mulî nang gayong capan~gahasan.
Ang ina. Ito rin ang inaacalà co; at marahil ay magcacabait na.
Si Enrique. ¿At ano ang guinagaua sa caniya?
Ang ama. Ang sasac-yang linipatan nila ay napatun~go sa Lóndres.
Nang macaraan ang apat na arao ay na sa sa uauà na sila nang Támesis;
at sa icalimang arao ay dumoong na sila sa tapat nang ciudad nang
Lóndres.
Si Cárlos. ¿Ano pong cahulugan niyong uicang Támesis?
Si Basilio. Ang Támesis ay isang ilog na Ingalaterra, na para naman
nang ilog natin ditong Albis, na pinapasucan sa dagat at hindi nalalayô
sa Lóndres. Capag nalalapit na sa dagat ang isang ilog ay tinatauag na
uauà.
Ang ama. Ang lahat ay nagsiahon sa lupà nang malaquing touà at
naligtas sila sa capan~ganiban. Datapoua,t, ang unang guinauà ni
Robinson ay ang panonood nang daquilang ciudad nang Lóndres, at
nacalimutan ang caniyang sasapitín. Gayon ma,y, siya,y, nagdamdam
cagutuman, at napagtalastas niya na ang pagtirá sa ciudad nang Lóndres
ay hindi nacabubusog; at