Bezoek aan den berg Athos | Page 5

gevormde straat ziet ge een aantal winkeltjes, door monniken gehouden, waar rozekranzen, platen en huiselijke gereedschappen te koop zijn, die door de kluizenaars worden vervaardigd. Aan het einde der straat verrijst een groot huis van een zeer nederig voorkomen: daar zetelt de raad, die het bewind voert over den berg.
Deze raad bestaat uit twintig epistaten, vertegenwoordigende de twintig kloosters. Een voorzitter, die om de vier jaren door deze vergadering gekozen wordt, deelt het uitvoerend gezag met de vertegenwoordigers der vier kloosters Laura, Iveron, Vatopedi en Kiliandari. Deze vier vertegenwoordigers voeren het bestuur over de Heiligen-berg, en doen van hun beheer verantwoording aan de algemeene vergadering, die bovendien ook de rechtsmacht uitoefent en over vergrijpen en misdrijven oordeelt. Hunne besluiten moeten, om geldig te wezen, voorzien zijn van een zegel, dat in vier stukken is verdeeld, waarvan ieder dezer vier epistaten een stuk heeft. Verzet van een enkel lid maakt dus het nemen van een besluit onmogelijk: en evenzoo verzet van den president, in wiens bezit de schroef is, waarmede de vier stukken tot een geheel worden verbonden. De turksche regeering heeft, na den val van Konstantinopel, deze kleine monnikenrepubliek erkend, en zich tot haar beschermer verklaard, tegen een jaarlijksche schatting van 500.000 piasters, die aan een te Kari��s gevestigden aga moet worden ter hand gesteld. De republiek onderhoudt eene wacht van 20 christelijke Albanezen, die met de handhaving der politie zijn belast.
Zooals ik reeds zeide, zijn er twintig kloosters op den berg Athos: zeventien worden door grieksche kaloyers bewoond, een door russische en grieksche, en twee door Servi?rs en Bulgaren. Allen volgen wel den regel van Sint-Basilius, maar worden toch niet geheel volgens dezelfde wetten bestuurd. Vroeger stond aan het hoofd van elk klooster een onafzetbare higoumenos; maar ten gevolge van moeielijkheden, waarvan ik het rechte niet ben te weten kunnen komen, werd dit veranderd, zoodat tegenwoordig nog maar tien kloosters, cenobitenkloosters genoemd, de oude inrichting hebben behouden; de tien andere worden vrije of liever afzonderlijke kloosters genoemd, en worden bestuurd door een raad van epitropen, die om de vier jaren wordt vernieuwd. De cenobitenkloosters zijn: Iveron, Kiliandari, Dionysius, Koutloumousis, Zographos, Philotheos, Grigorios, Xenophon, Esphigmenou, en het russische klooster Roussicon.--De tien andere kloosters heeten: Vatopedi, Laura, Pantocrator, Xiropotamos, Dokiarios, Karakallos; Simopotra, Stauronikitas, Agios-Paelos en Kastamoniti. De vertegenwoordigers der kloosters Laura, Vatopedi, Iveron en Kiliandari zijn met het gezag over al de anderen bekleed: niet alleen omdat deze kloosters de oudste en rijkste zijn, maar omdat zij den titel voeren van keizerlijke kloosters. Onder de byzantijnsche keizers namelijk waren er drie soorten van kloosters: die rechtstreeks onder den keizer stonden, die alleen aan de patriarchen onderdanig waren, en die onder het gezag der metropolitanen en bisschoppen stonden. De inkomsten dezer klooster-republiek bestaan uit de opbrengst der bosschen en den handel in olijven en noten. Bovendien bezitten de kloosters uitgestrekte eigendommen in Wallachije, op het eiland Thasos en langs de kusten van europeesch Turkije.
Toen wij te Kari��s aankwamen, waren de epistaten vergaderd voor de verkiezing van een nieuwen president. Wij wandelden door het dorp, en werden toen naar een groote zaal geleid, of liever naar een soort van open galerij, langs de drie zijden met divans bezet. Op deze divans zaten, naar turksche wijze, de leden der vergadering, gekleed in mantels met wijde mouwen, die op de borst geopend waren en een onderkleed van blauwe of violetkleurige zijde naar gelang van de verschillende waardigheid der epistaten, lieten zien. Op het hooft droegen zij een zwart vilten kalimafki, die veel overeenkomst had met de baret van een advokaat. De president rees op en kwam naar ons toe, leunende op zijn stok; hij noodigde ons uit, op den divan plaats te nemen, en opende de brieven, die wij hem hadden ter hand gesteld; toen hij den brief van den patriarch van Konstantinopel geopend had, kuste hij eerbiedig de handteekening van zijn geestelijk opperhoofd. Een Albanees had inmiddels een laag tafeltje of bankje neergezet, waarop gedroogde confituren en koffie stonden; en nadat ieder van een kop koffie en de onmisbare tsjibouk was voorzien, begon men ons te ondervragen over ons vaderland, over Konstantinopel, en vooral over het eigenlijke doel van onze reis naar den Athos.
Vernemende dat wij zelf de kunst beoefenden, zeide de president dat hij ons eene woning zou aanwijzen bij den schilder Anthimes, een van de celebriteiten van den Heiligen-berg. Anthimes was zeer levendig en bewegelijk; hij bewoonde zijn klein huis in gezelschap van een pappas of wereldlijk priester, Manuel genaamd:--een soort van paria, die het eten klaarmaakte, den tuin verzorgde, het huis schoon hield, de schilder bij zijn arbeid hielp, bij de mis assisteerde, en toch, ondanks al deze bezigheden, nog tijd vond om lang te slapen en somtijds veel te drinken.

III.
Gedurende de eerste tien eeuwen onzer jaartelling is de geschiedenis van den berg Athos tamelijk duister en onzeker. Volgens de monniken,