ministrantium comitatu Londonias 
aduentabat, Quibus citius insertus, ingerens me vbíque ad omnia 
emergentia negotia peragenda, cum prosperè plurima perfecissem, in 
breui agnitus Ilustrissimo comiti et astrictissimè adamatus, cum ipso 
Normanniam enauigabam. Factus ibidem scriba eius, pro libito totam 
comitis curiam, ad nonnullorum inuidiam regebam; quosque volui 
humiliabam, et quos volui exaltabam. Cumque iuuenili calore impulsus 
in tam celso statu supra meos natales consistere tæderem, quin semper 
ad altiora conscendere, instabili animo, ac nimium prurienti affectu, ad 
erubescentiam ambitiosus auidissimè desiderarem: [Sidenote: A.D. 
1064. According to Florentius Wegorniensis.] nuntiatur per vniuersam 
Normanniam plurimos archiepiscopos imperij cum nonnullis alijs terræ 
principibus velle pro merito animarum suanim more peregrinoram cum 
debita deuotione Hierosolymam proficisci. De familia ergo comitis 
domini nostri plurimi tam milites quàm clerici, quorum primus et 
præcipuus ego eram, cum licentia, et domini nostri comitis 
beneuolentia, in dictum iter nos omnes accinximus: et Alemanniam 
petentes, equites triginta numero et ampliùs domino Maguntino 
coniuncti sumus. Parati namque omnes ad viam, et cum dominis 
episcopis connumerati septem milia, pertranseuntes prosperè multa 
terrarum spatia, tandem Constantinopolim peruenimus. Vbi Alexium 
Imperatorem eius adorantes Agiosophiam vidimus, et infinita 
sanctuaria osculati sumus. Diuertentes inde per Lyciam in manus 
Arabicorum latrorium incidimus; euis ceratique de infinitis pecunijs, 
cum mortibus multorum, et maxima vitæ nostræ periculo vix euadentes, 
tandem desideratissimam ciuitatem Hierosolymam læto introitu 
tenebamus. Ab ipso tunc patriarcha Sophronio nomine, viro veneranda 
canitie honestissimo ac sanctissimo, grandi cymbalorum tonitru, et 
luminarium immenso fulgore suscepti, ad diuinissimam ecclesiam 
sanctissimi sepulchri, tam Syrorum, quàm Latinornm solenni
processione deducti sumus. Ibi quot preces inorauimus, quot lachrymas 
infleuimus, quot suspiria inspirauimus, solus eius inhabitator nouit D. 
noster Iesus Christus. Ab ipso itaque gloriosissimo sepulchro Christi ad 
alia sanctuaria ciuitatis inuisenda circumducti, infinitam summam 
sanctarum ecclesiarum, et oratorioram, quæ Achim Soldanus dudum 
destruxerat, oculis lachrymosis vidimus. Et omnibus ruinis sanctissimæ 
ciuitatis, tam extra, quàm intra; numerosis lachrymis intimo affectu 
compassi, ad quorundam restaurationem datis non paucis pecunijs, 
exire in patriam et sacratissimo Iordane intingi, vniuersáque Chrtsti 
vestigia osculari, desiderantissima deuotione suspirabamus. Sed 
Arabum latrunculi qui omnem viam obseruabant, longiùs a ciuitate 
euagari, sua rabiosa multitudine innumera non sinebant. Vere igitur 
accidente, stolus nauium Ianuensium in porta Ioppensi applicuit. In 
quibus, cum sua mercimonia Christiani mercatores per ciuitates 
maritimas commutassent, et sancta loca similitèr adorassent, 
ascendentes omnes maria nos commisimus. Et iactati fluctibus et 
procellis innumeris tandem Brundusium, et prospero itinere per 
Apulium Romam petentes, sanctorum Apostolorum Petri et Pauli 
limina, et copiosissima sanctorum martyrum monumenta per omnes 
stationes osculati sumus. Indè archiepiscopi, cæterique principes 
imperij Alemanniam per dextram repetentes, nos versus Franciam ad 
sinistram declinantes cum inenarribilibus et gratijs et osculis ab 
inuicem discessimus. Et tandem de triginta equitibus, qui de 
Normannia pingues exiuimus, vix viginti pauperes peregrini, et omnes 
pedites, macie multa attenuati, reuersi sumus. 
The same in English. 
I Ingulphus [Footnote: This Abbot, or pretended Abbot of Croyland 
(whose name is attached to a work once highly valued, professing to be 
a history of the Abbey of Croyland from 626 to 1089, but which, is 
now believed to be a monkish fabrication of a much later age), is said 
by himself to have been, on his return from the Holy Land, appointed 
prior of the Abbey of Fontenelle, in Normandy, and on William 
becoming King of England, Abbot of Croyland. He was believed to 
have died in 1109.] an humble seruant of reuerend Guthlac and of his 
monastery of Croiland, borne in England, and of English parents, at the 
beautifull citie of London, was in my youth for the attaining of good 
letters, placed first at Westminster, and afterward sent to the Vniuersitie
of Oxford. And hauing excelled diuers of mine equals in learning of 
Aristotle, I inured my selfe somewhat vnto the first and second 
Rhethorique of Tullie. And as I grew in age, disdayning my parents 
meane estate, and forsaking mine owne natiue soyle, I affected the 
Courts of kings and princes, and was desirous to be clad in silke, and to 
weare braue and costly attire. [Sidenote: A.D. 1051] And loe, at the 
same time William our souereigne king now, but then Erle of 
Normandie, with a great troup of followers and attendants came vnto 
London, to conferre with king Edward the Confessour his kinsman. 
Into whose company intruding my selfe, and proffering my seruice for 
the performance of any speedy or weightie affayres, in short time, after 
I had done many things with good successe, I was knowen and most 
entirely beloued by the victorious Erle himselfe, and with him I sayled 
into Normandie. And there being made his secretarie, I gouerned the 
Erles Court (albeit with the enuie of some) as my selfe pleased, yea 
whom I would I abased, and preferred whom I thought good. When as 
therefore, being carried with a youthful heat and lustie humour, I began 
to be wearie euen of this place, wherein    
    
		
	
	
	Continue reading on your phone by scaning this QR Code
 
	 	
	
	
	    Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the 
Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.
	    
	    
