Suez | Page 9

Suez eene belangrijke toekomst te

gemoet gaat: en inderdaad kan men zeggen dat er aan den ingang der
woestijn eene nieuwe stad wordt gebouwd, welke niet alleen twee
werelddeelen aaneensluiten, maar ook verschillende volkeren, door
verschillende belangen gedreven, aan elkander verbinden zal.
Eén ding echter ontbreekt aan Suez, dat haar tot nog toe weerhoudt
eene aanzienlijke stad te worden. Er is namelijk geen drinkbaar water.
In geheel Suez en in den omtrek vindt men geen enkelen boom, geen
enkel struikgewas, geen enkele bloem, zelfs geen grasscheutje, hoe
gering ook. Er zijn menschen in de stad, die niet eens weten wat een
bosch is, en die zich zelfs niet kunnen voorstellen dat in andere landen
de velden met een groen tapijt bekleed zijn. Honderden bewoners
hebben nooit een boom gezien; de oorzaak van deze treurige dorheid
ligt in het bijna volkomen gemis van regen, die hier eene ware
zeldzaamheid is. De inwoners moesten vroeger hun drinkwater uit twee
verschillende werelddeelen halen: hetzij uit Syrië, aan den ingang der
woestijn, op drie uren afstands van de stad, uit de zoogenaamde putten
van Mozes; of uit Kaïro, van waar het in lederen zakken op de markt
tegen hoogen prijs verkocht werd. Die lederen zakken werden op zeer
eenvoudige wijze tot gebruik geschikt gemaakt. Men slachtte eene geit,
droogde de huid vier-en-twintig uren in de zon, naaide alle openingen
dicht, behalve die van den hals, en gebruikte ze zoo als waterflesch. De
spoorweg tusschen Kaïro en Suez heeft echter hierin eene groote
verbetering gebracht: eenige malen in de week vertrekt thans een
afzonderlijke watertrein naar Suez, waar de prijs van een gewone kan
Nijlwater gelijk staat met dien van een flesch wijn.
Doch alzoo zal het niet lang blijven. Men heeft een zoetwater-kanaal
gegraven, dat reeds tot op korten afstand van de stad genaderd is. Dan
zullen niet alleen menschen en dieren verkwikt worden, maar Suez en
de geheele omstreek zullen een gansch ander voorkomen verkrijgen.
Boschjes en tuinen zullen worden aangelegd en binnen weinige jaren
zal Suez misschien Kaïro in schoonheid en groote overtreffen.
Dit zijn reeds de eerste vruchten van het grootsche werk van den heer
de Lesseps. Moge hij nog lang genoeg leven om den vollen oogst te
aanschouwen, die gewis volgen zal.
Merkwaardige gebouwen treft men uit den aard der zaak in Suez niet
aan. Het eenige wat men daar den reiziger toont, is de plaats van het
oude Clisma, waar nog overblijfselen van eene kade worden gevonden,

en waar men u de kamer wijst, in welke Napoleon, toen hij zich in
December 1798 te Suez bevond, gewoond heeft.
Geen reiziger, die Suez bezoekt, verzuimt de gelegenheid om een
tochtje over de Roode Zee te maken en een bezoek te brengen aan de
bronnen, welke nog steeds naar Mozes worden genoemd. Reeds de
oevers der Roode zee zijn voor den Westerling zeer merkwaardig. Men
vindt aan het strand de schoonste en fraaiste schelpen, welke voor
iederen deskundige groote waarde hebben. De beminnaar van zeldzame
natuurschoonheden richte zijne schreden naar de oevers van de Roode
zee en late zich in een bootje op hare golven wiegelen. Nergens is het
water helderder dan daar. Zelfs op een diepte van dertig vademen kan
men duidelijk de kiezelsteentjes en het zuivere witte zand ontdekken.
Wel vindt men er geene klompen goud, geene paarlen of andere
kostbare zaken, welke men in de diepte der zeeën vermoedt, maar
daarentegen de schoonste voorwerpen, die de natuur oplevert. Geheele
bosschen van gele en roode koralen, die hare schitterende takken wijd
en zijd uitbreiden en aan het water een eigenaardigen tint geven, rijzen
uit den schoot der zee op.
Ten einde de reis naar de overzijde der zee gemakkelijk te maken en
den reiziger in de gelegenheid te stellen Hin-Moesa te bezichtigen, is er
een geregelde stoombootdienst geopend. Men betreedt dan de kust van
Azië, en rijdt te paard naar de woning van den franschen consul de
Goutin, die daar ter plaatse een zomerhuis gebouwd heeft. Ain-Moesa,
aan welke de overlevering den naam van putten van Mozes gegeven
heeft, is een liefelijk plekje te midden der woestijn. Hier groeien, aan
den voet eens heuvels, verscheidene palmen, in wier nabijheid zich
zeven bronnen of vijvers bevinden. De meesten zijn echter uitgedroogd,
één levert nog slechts drinkbaar water. De heer de Goutin heeft hier een
kleinen tuin met bloemen en groenten aangelegd, waarvan het
onderhoud hem echter veel geld kost. De eigenaar van dit zomerverblijf
heeft veel te lijden van de zwervende Bedoeïnen, die soms des nachts
het huis binnendringen en alles medenemen wat hun aanstaat.
Suez is ook nog bekend wegens de eigenaardige inrichting der
dusgenaamde turksche baden. Zulk een bad wordt, zooals de heer
Conrad verhaalt, op de volgende wijze gebruikt. Nadat men een groot
vertrek, aan de eene zijde met een breeden divan voorzien, is
binnengetreden, worden de schoenen of