Sæfarinn | Page 9

það“.
Hann talaði ofur-rólega og reiðilaust, en þó stökk honum ekki
bros. Var auðséð að hann meinti það, sem hann sagði.
„En hvað sem þvÃ- lÃ-ður“, bætti hann við, „þá
hefi ég ákveðið að hafa ykkur hérna á skipinu framvegis.
Þið getið verið eins og frjálsir menn og hreyft ykkur svo mikið
sem rúm leyfir“.
„Er það meiningin að við eigum að vera hér á skipinu
alla æfi?“ spurði ég.
„Já“, svaraði ókunni maðurinn, „þið megið hætta
að hugsa um þurlendið, þvÃ- þangað komið þið aldrei
framar, enda missið þið einskis Ã- við það“.
„Ég strýk héðan undir eins og færi gefst“, sagði Ned
Land.
„Yður er heimilt að reyna það“, svaraði ókunni
maðurinn þurlega.
Það var sýnilega engrar tilslökunar að vænta af þessum
manni. Við urðum að sætta okkur við það, sem hann vildi
vera láta.
„Er mér leyfilegt að spyrja um nafn yðar?“ sagði ég.
„Gagnvart yður er ég ekki annað en Númi skipstjóri. En
gagnvart mér eruð þér og félagar yðar farþegar með
skipi mÃ-nu, Sæfaranum“.
Númi skipstjóri opnaði dyrnar og kallaði á þjón. „Það
er búið að bera mat á borð Ã- herbergi ykkar„, sagði hann

við Ned Land og Konsæl. “Viljið þið fara með manni
þessum“.
Svo snéri hann sér að mér.
„Nú, hr. Aronnax, má ég fylgja yður til borðs?
Morgunverðurinn er tilbúinn“.
Ég snæddi morgunverð með skipstjóranum og var hjá honum
það sem eftir var dagsins. Fór hann með mig fram og aftur um
skipið og sýndi mér alt sem markvert var, sem var æði margt.
Var hann hinn þægilegasti viðmóts og leysti úr öllum
spurningum með alúð og nákvæmni.
Við fórum fyrst eftir löngum gangi, sem var uppljómaður af
rafmagnsljósi. Þaðan fórum við inn Ã- borðstofuna. Þar var
rúmgott inni og snyrtilega um gengið. Húsgögn vóru öll úr
eik og greipt fÃ-labeini. Skápar vóru skreyttir dýrum krystöllum
og stóðu á þeim og svo borðinu skrautmunir úr dýrum
málmum og hreinu postulÃ-ni.
Þaðan fórum við að skoða bókasafn skipsins.
Bókaskáparnir þöktu veggina frá gólfi og upp Ã- loft. Borð
mikið stóð á miðju gólfi en legubekkir á tvær hendur,
fóðraðir dýrindis skinni. Öll vóru húsgögn þessi úr
svörtum palÃ-sanderviði og koparrend vÃ-ða. à safni þessu
sagði Númi að væru tólf þúsund bindi, og væri mér
heimilt að nota það eftir vilja og þörfum. Þessu boði varð
ég mjög feginn, upp á framtÃ-ðina.
Þar var samankomið úrval úr bókmentum allra þjóða, og
urmull af vÃ-sindabókum, einkum ritum um náttúrufræði. Meira
að segja fann ég þar bókina mÃ-na: „Um leyndardóma
undirdjúpanna“.
Loks komum við inn Ã- aðalsalinn. Það var stórt herbergi og
prýðilegt,—fimtán álnir á lengd og 9 álnir á breidd. Ã
þiljunum héngu málverk eftir frægustu snillinga Ã- Evrópu.

MarmaralÃ-kneski, gerð Ã- fornum stÃ-l, stóðu þar Ã-
hornunum, en lÃ-til borð stóðu hér og hvar á gólfinu.
Borðfletirnir vóru úr skygndu gleri, en undir glerinu gat að lÃ-ta
fjölda hinna fáséðustu dýrindismuna úr rÃ-ki hafsins. Þar
vóru meðal annars marmennilssmÃ-ði svo fögur, að ég hefi
hvergi séð önnur eins, og perlur svo stórar og hreinar, að
mér var blátt áfram ómögulegt að meta þær til verðs.
Forte-pÃ-anó stóð þar Ã- einu horninu; það var opið, og
leit út fyrir að vera oft notað.
Úr aðalsalnum héldum við áfram fram eftir skipinu, og varð
fyrir okkur gangur með tveimur hurðum á þilinu annars vegar.
Vóru þar tvö herbergi samhliða og var annað herbergi
skipstjórans, en hitt sagðist hann ætla mér til Ã-búðar, meðan
ég dveldi á skipinu. Ekki var það miður búið að
þægindum öllum og viðhöfn en önnur herbergi þar á
skipinu.
Fremst Ã- skipinu var klefi með innibyrgðu, samanþjöppuðu
andrúmslofti, og annar samskonar sagði Númi að væri við
afturstafn skipsins.
Frá klefum þessum var stöðugt nýju lofti veitt um alt skipið
eftir þörfum. à hverjum morgni var farið upp að yfirborðinu
og nýjar loftbyrgðir teknar Ã- klefana.
Klefi skipstjórans var einfaldur og skrautlaus—ólÃ-kur mjög
öðrum herbergjum skipsins, sem öll vóru búin skarti og
dýrindis húsbúnaði. Þegar við komum þangað inn, lýsti
Númi fyrir mér byggingu skipsins og gerð allri. Það var
réttar 100 álnir á lengd og Ã- lögun eins og vindill. Það var
12 álnir að þvermáli um miðju. Byrðingurinn var tvöfaldur,
en tengdur saman alt umhverfis, með þverbitum úr járni. Þoldi
skipið þvÃ- afarmikinn þrýsting. Hreifivélar skipsins vóru
knúðar með rafmagni og svo sterkar, að Sæfarinn gat hæglega
farið 15 mÃ-lur á vöku. Stýrið var eins og á öðrum
skipum, en auk þess vóru tveir láréttir spaðar eða vængir
utan á hliðunum, miðskipa. Þeim mátti halla fram og aftur og

beina á þann hátt stefnu skipsins upp á við og niður á við,
þegar gangur var kominn á það. Auk þessa vóru klefar á
skipinu eða hólf, sem fylt vóru sjó, ef skipið átti að sökkva,
en tæmd, þegar það átti að leita upp. à sama hátt mátti
einnig ráða djúpstöðu þess, þó það