Rímur af Grámanni í Garðshorni

A free download from www.dertz.in

Project Gutenberg's Rímur af Grámanni í Garðshorni, by Jón Hjaltason
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Rímur af Grámanni í Garðshorni
Author: Jón Hjaltason
Release Date: July 24, 2007 [EBook #22137]
Language: Icelandic
Character set encoding: ISO-8859-1
0. START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK RÍMUR AF
GRÁMANNI Í GARÐSHORNI ***
Produced by Jóhannes Birgir Jensson
RÍMUR
AF
GRÁMANNI Í GARDSHORNI
KVEDNAR AF
JÓNI HJALTASYNI
Á ÁRMÚLA

ÍSAFJÖRDUR

KOSTNADARMADUR: HJALTI JÓNSSON
PRENTSMIDJA ÞJÓDVILJANS UNGA
1895
0. ríma.
Óbreytt ferskeytt.
. Dagur grímu fælir frá, fuglar syngja taka; rístu hani Þundar þá, þér er
mál að kvaka.
. Veit jeg ekki vilja nú, vefjur orma haga, að flatmagir í fleti þú fram á
miðja daga.
. Hefja máttu hljóð á ný, hauðurs skemmta konum, söngva færðu efni í
Íslands Þjóðsög_o_num.
. Einkanlega óskum vér, að þú söngvum beitir fyrir sólar síkja ver, sem
að Gísli heitir.
. Settu þig á hendi hans. hæglátur í næði, svo við eyra sæmdar manns
syngdu Grámanns kvæði.
. Hann jeg ljóðin hirða bið; handar- geymir -fanna veikan þiggi vísna
klið, verðugastur manna.
. Eigir þú með barkann bágt bragi fram að keyra, snígtu út á einhvern
hátt ögn af Kvásis dreira.
. Láttu hvern, sem hlíðir á, hressa söngva nýja, en ekki skaltu elta þá
undan þér sem flýja.
. Þessi ráðin þér eg gef, þarf ei fleira tala, fæ mér penna blek og bréf og
bið þig nú að gala.
0. Formálann jeg fella vil; foldin bráins leira girnist fremur, get jeg til,
Grámanns sögu að heyra.

11. Af kóngi einum kynna má,
kvæða fyrst í safni,
histórían hans þó
frá
hermir ekki nafni.
12. Eðalborna auðar sól
átti stýrir lýða;
honum klæða eykin ól

eina dóttur fríða.
13. Skjöldung lætur skatna þá
skemmu fagra smíða;
þar skal

veglegt fóstur fá
foldin linna hlíða.
14. Listir allar lærði þar
liljan orma fróna;
kurteisustu konurnar

klæða freyju þjóna.
15. Sikling heima sat í ró,
sinna gætti búa;
mikinn átti mundar snjó,

en meiri hjarða-grúa.
16. Skammt í burt frá höllu hans,
hagsæld gæddur minni,

aldur-hníginn brjótur brands
bjó með konu sinni.
17. Áttu hjónin eina kú
öðrum kosta meiri,
sagan þeim ei nefnir nú

neina gripi fleiri.
18. Einhvern dag, sem opt við bar,
aldinn hirðir geira
kreika réð til
kirkjunnar,
kenning prests að heyra.
19. Heyrir bóndi helgan prest
hreifa tölu sinni,
er þá ræðu efnið
mest
út af gjafmildinni.
20. Bóndi þenur eyrun öll
út við slíkum greinum;
streymdu tára
fossa-föll
fram af hvarma-steinum.
21. Þegar messan úti er,
af þeim mannfund_o_num
karlinn heim í
kotið fer;
kerling fagnar honum.
22. Var nú kröptug kenningin?
kerling spurði manninn;
all-vel lætur
yfir hinn,
og enda svarar þanni_n_:
23. Klerkur þar um kenndi öld,
krapti andans hlaðinn,
að þeir sem
gefa, þúsundföld
þiggi laun í staðinn.
24. Eg vil gefa okkar kú,
engin verður skaðinn;
trúðu mér, að þá fær
þú
þúsund kýr í staðinn.
25. Þegar fengið þetta er
þarf um skort ei klaga,
aldrei brestur okkur

smér
alla lífsins daga.
26. Æði mikið er nú sagt,
eykin mælti spanga,
þú í orðin þessi lagt

þýðing hefir ranga.
27. Heimskingja mig heldur þú,
hjalar skjóma viður;
þrættu hjónin
þar um nú
þótti báðum miður.
28. Daginn eptir seggur sá
safnar manna grúa,
fjós lét byggja firða
þá
fyrir þúsund kúa.
29. Aptra vildi heimsku hans
hringa- öldruð -freyja,
en alvarlegur
brjótur brands
beiddi snót að þegja.
30. Byggingin þá búin er,
baldur orma túna
fer að velta fyrir sér,

hver fá nú skuli kúna.
31. Engan vissi þegninn þar,
þúsund kýr sem átti,
nema ef það
niflung var,
sem nú bezt launa mátti.
32. Finna samt ei þorði þann,
þegninn rausnar gildi,
annað ráð því
hugsar hann,
hitta prestin vildi.
33. Klerkurinn skal kúna fá,
kvistur mælti spanga,
veit jeg orðum
sínum sá
sízt á bak mun ganga.
34. Karl af stað með kúna fer,
kátur mjög í geði;
en kerlingin, sem
angráð er,
engu við hann réði.
35. Leikur nú í lyndi flest
lundi orma túna:
halur finnur helgan prest,

og honum gefur kúna.
36. Helgur spurði herra þá,
hverju þetta sæti;
hinn því sanna hermir
frá
með hjartanlegri kæti.
37. Bregður presti þá við það,
þurt og kallt nam svara,
að hefði orð

sín hártogað
hirðir mundar skara.
38. Halinn fyrir heimsku nú
hann ávíta tekur;
að því búnu karl og
kú
klerkur frá sér rekur.
39. Ferðin ekki gerðist greið,
gamall korða-raptur
hálf-kjökrandi
heim á leið
hélt með kúna aptur.
40. Ekki betur tekst þó til,
tjörgu hrjáðum njörði,
niða-myrkurs
norðan-byl
nú á karlinn gjörði.
41. Frost og dimma fylgdu þá,
fjúk og bylja-veður;
veslings karlinn
vegum frá
villist kúna meður.
42. Bóndi hugarsjúkur sér,
sig um vefur háski;
kýrin muni krókna
hér,
og karlinn líka má sk_i_.
43. Í því sama sér hann mann
sér á móti þoka,
upp á sínum herðum
hann
hefur stóran poka.
44. Sá nýkomni brjótur brands
bóndann spurði núna,
hvernig stæði
á högum hans,
hér á ferð með kúna.
45. Karlinn hér við klökkna vann,
kafinn þrauta banni,
sína
rauna-sögu hann
sagði komumanni.
46. Ílla staddur ertu nú,
orðum hinn nam flíka;
kýrin drepst, og
kann