Myne eerste vlerken | Page 8

est plein comme cela de
contradictions.

--CHARIVARI.--
Slechts voor een maend hoorde ik Heleen beweeren
Zy zoude Jozef
nooit voor man begeeren,
Al bragt hy zelfs haer een miljoen!...
Nu...
gistren na den noen
Kreeg ik van haer een brief:
--Ik trouw met
Jozef, myn' beminden,
Op donderdag...--gelief
U op myn bruiloft te
bevinden...
_Brussel, 1842._
MORGEN-UITSTAPJE
BY MYNE GEBOORTE STAD.
_Aen mynen vriend Jozef Dierckx._
Comment dormir encor'!... la campagne
est si belle.
--EDOUARD
DE SÉRIONNE.--
Nu kykt de lieve lentezon
Nog sluimrend 't oosten uit;
Zy spiegelt
zich in d'heldre bron...
Op, op! myn zangster, stem uw luit,
Span
uwe snaren!
't Lust my met u naer 't veld te varen,
Om 't schoone
der Natuer, die thans herleeft,
Die weder groen en bloei verkregen
heeft
Te smaken;
Om zaêm een vers op de aengename lent',
Die
men in 't veld het beste kent,
Te maken.
Vier ure komt te slaen,
Het scheemrend zonnelicht
Schiet op den
wyzer aen,
Die als een vuerge schicht,
In vlammen schynt te staen.

De schrale winter steeds met sneeuw en ys verzeld,
Is tot de vlugt
gedwongen,
De lente heeft hem met geweld
Zyn yzren staf
ontwrongen;
Nu bloeit het jeugdig groen der wei,
Waer duizend

bloemen pralen,
Waer 't beekje speelt, van banden vry,
En
kronklend weêr kan dwalen.
De dauw stygt op
Uit ven en plas,
En
hangt in kristallynen drop
Aen bloem en gras.
De vrolyke akkerman

Met ryf en hak en spaden,
Met pot en pan
En drinkflesch meê
beladen,
Trekt nu de velden in, en verder
Zit reeds een zingend
herder
By zyne kudde en waekt,
Met zynen trouwen hond,
Dat
nergens in het rond
Iets van zyn vee in 't zoeken raekt.
Nu ziet men
op den boord der gracht,
Waer men het vee hoort loeijen,
De
meibloem weêr in volle pracht
Aen heuren distel bloeijen;
De jonge
roozen spoeden zich
Uit haren knop te komen,
't Viooltje, steeds
zoo nederig,
Wilt zynen glans betoomen:
Het spreidt zyn
aengenamen geur
Van onder 't gras der weiden,
't Verbergt ons zyn
fluweelen kleur,
Zoo leert 't ons d'hoogmoed myden...
De zephyr
zweeft door bosch en veld
Op zyne gouden vleuglen,
Die nu Boreas
woest geweld
Niet meer zoekt in te teuglen:
Hy komt met haest in 't
groene woud
Weêr nimf en boschgod wekken,
Die zich by
winterdag uit 't hout
In eene rots vertrekken.
't Gevogelt springt

En huppelt door de takken heen,
Het fluit en zingt
En raept zyn
donzig nest by een:
Het woelt als in een mieren nest;
Zy zingen
allen om het best
En fluiten uit al hunne magt,
Dan stil, dan schel,

Dan zoet, dan fel,
Dan hard, en dan weêr zacht...
Myn zangster, nu, waer wilt gy heen!
Wilt gy reeds 't woud
verlaten?...
Welaen! laet ons wat verder treên
Langs deez'
beboschte straten...
Gy vreest!...--Ja hoor, de nachtegael
Verheft
daer zyne zoete tael,
Zy klinkt door bosch en velden,
En 't is alleen
der englen taek
(Ik bleef te kort aen zulke zaek)
Van zynen lof te
melden!...
Wy willen dan uit 't boschje gaen,
Om een bezoek te geven
Aen 't
huis, dat tegen gindsche baen
Zyn strooidak heeft verheven...
Een
stokoud man zit voor de deur
In eenen zetel neder,
Hy aêmt den
zoeten morgengeur,
Leeft met de lente weder:
"'k Wensch u den

goeden dag, myn man,
Gy zit u te verkwikken?..."
"Ja, heer, 'k kom
hier zoo vroeg ik kan,
'k Zou in myn bed wel stikken;
'k Was immer
geerne vroeg te been,
Van myne jonste jaren,
Als gy, liep ik door
velden heen...
Denk hoe 't me nu moet varen!...
Thans heeft my de
oude dag gestramd,
Hy neemt my schier het leven,
Hy heeft myn
arm en been verlamd,
Doet al myn leden beven..."
"Nu, nu, myn
vriend, schep moed, welaen!
Uw pyn gaet nu verdwynen,
De lieve
lente komt weêr aen,
De winter deed u kwynen."
"'t Kan zyn,
mynheer, maer 'k gloof het niet;...
Maer zeg, (ik zou het zoo vergeten)

Belieft 't u iet
Te drinken of wel te eten?
O ja, niet waer?...
Katrien, kom ras,
Breng dezen heer met haest een glas,
Of mynen
aerden kelk
Vol allerverschte melk!"
"ô Neen, ik dank u, goede
man!"
"'t Is goed voor jonge venten..."
"Ik dank u, neen, onmooglyk
'k kan..."
"Neem aen, toe, maek geen _complimenten_!"
"Kom, reik
my 't dan,
Ik drink op uw lang leven,
Met al wat u behagen kan

En u vermaek kan geven:
Gezondheid, vriend!"--"Ik heb u dank,

Dat het u wel bekome,
En dat gezondheid met dien drank
Door al
uwe aders stroome!"
"Nu moet ik weder voor de stad
En hare nare
straten
Het bosch, dat al myn vreugd bevat,
En 't ruime veld
verlaten!...
Vaerwel dan, vriend!"--"Gy ook, Mynheer,
Kom als 't u
zal believen..."
Myn zangster, ziet gy ginds nu weêr

Dien damp naer boven stieven?...

Dit is de stad; een dikke smoor
Omgeeft haer 'tallen zyden,
Kom,
stap wat aen, my dunkt ik hoor
De _diligentie_ ryden.
ô Ja, ginds
schokt ze langs den dyk
Met volk en goed beladen;
Dry rossen
trekken haer te glyk
Op vier beslagen raden.
Wy naedren... 'k hoor reeds "_tik, tak, tak,_"
Den wever op 't getouw;

Daer zit en spoelt op haer gemak
Een tachtigjaerge vrouw;
En
kantenwerksters wel gemoed
Met 't kussen op de kniën,
Kan men
byna op elken voet
Door 't vensterglaesje zien.
Daer ginder staet de
schildwacht al,
Hy schynt geheel verblyd,
Dat hy van nacht de stad

en wal
Voor vyand heeft bevryd.
Nu zyn wy eindlyk in de straet,

't Is alles aen het werk;
Wie is die dame die daer gaet
Zoo vroeg
naer 's Gasthuis-kerk?...
Hier zet een winkelier zyn waer
Voor zyne
deur ten toon,
Hy hangt zyn stoffen