Myne eerste vlerken

A free download from www.dertz.in

The Project Gutenberg EBook of Myne eerste vlerken, by Eugeen
Edward Stroobant
Copyright laws are changing all over the world. Be sure to check the
copyright laws for your country before downloading or redistributing
this or any other Project Gutenberg eBook.
This header should be the first thing seen when viewing this Project
Gutenberg file. Please do not remove it. Do not change or edit the
header without written permission.
Please read the "legal small print," and other information about the
eBook and Project Gutenberg at the bottom of this file. Included is
important information about your specific rights and restrictions in how
the file may be used. You can also find out about how to make a
donation to Project Gutenberg, and how to get involved.
**Welcome To The World of Free Plain Vanilla Electronic Texts**
**eBooks Readable By Both Humans and By Computers, Since
1971**
*****These eBooks Were Prepared By Thousands of
Volunteers!*****
Title: Myne eerste vlerken
Author: Eugeen Edward Stroobant
Release Date: November, 2004 [EBook #6959]
[This file was first
posted on February 17, 2003]
Edition: 10
Language: Dutch

Character set encoding: ISO-8859-1
0. START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK, MYNE
EERSTE VLERKEN ***
E-text produced by Vital Debroey.
MYNE EERSTE VLERKEN.
DOOR
Eug. Ed. Stroobant.
U allen, myne vrienden, zy dit myn eerste werkje opgedragen. Door het
lot van u verwyderd, wil ik u hetzelve tot eene gedachtenis laten. Gy
alléén, die weet hoe weinige ledige oogenblikken myne noodzakelyke
en ernstige bezigheden my overlaten, gy alléén zult het geringe
aenbelang myner eerste voortbrengselen verschoonen.
Eenige der in dit bundeltje vervatte stukjes zyn niet van eigene vinding,
maar slechts door my in het nederduitsch overgebragt; zulkdanige zyn:
_Mozes op den Nyl_, naer VICTOR HUGO;
_Winterlyden_, naar
TURQUÉTY; _Vaerwel eens jongen dichters aen 't leven_, naer
GILBERT; _De jongeling en de grysaerd_, naer FLORIAN; _De
bedelaer_, naer AD. MATHIEU; _De tempel_, naer DE LAMARTINE;
_De dronkaerd en de doktor_, naer het hoogduitsch.
Moge deze gedachtenis u aengenaem zyn; dan is myn wensch vervuld.
Dat de kritiek hare scherpe nagelen vry op myn werkje--indien zy het
de moeite waerd acht--sla,... dat zy het gansch vernietige! Voor u,
myne vrienden, zal het, hoop ik, toch altyd eene waerde,-- die, welke
men hecht aen de gedachtenis eens afwezigen vriends-- blyven
behouden.
Vaertwel.
_Turnhout, October 1842._
HERINNERINGEN.

Herinren we ons die stonden.
--C. LEDEGANCK.--
AEN 'T VADERLYKE DAK.
'k Heb u vaerwel gezegd, ô rust, ô zoet vreê
In 't ouderlyke huis zoo
ruim en mild genoten,
En u, ô vadren dak, gy stille en veilge reê,

Waer myne jeugd te snel, helaes, is heengevloten!
Welligt voor altyd, ja, heb ik u, lieve grond,
Waer ik myn eersten stap,
als kind, heb durven wagen,
Waer ik, als jongeling, zoo vele
blydschap vond,
Verlaten, om het pad der wereld in te slagen.
Nu vind ik my alléén, nu ben ik gansch ontscheurd
Aen al wat my op
aerd het duerbaerst kon bevallen;
Helaes! ik moest dan ook, onzalige,
op myn beurt
Myn heil, myn ruste zien door 't bittre lot vergallen!
Zoo wordt, als 't laetste vruchtje in 't najaer is geplukt, De zwaluwe ook
ontscheurd der plaets, waer ze onlangs zweefde Door 't ruim, voor de
eerste mael; zoo wordt zy ook ontrukt Der vensternis, waerin het
moedernestje kleefde...
AEN MYNE OUDERS.
Vindt m'ooit een tweede vaderhart,
Een hart, dat uwe vreugde en
smart
Of wat uw ziel mogt voeden,
Als 't zyne kan bevroeden?
Wordt eener moeder liefgekoos
Dat in uw ziel troost-moedeloos
De
vreugd kan doen herleven,
Nog ergens u gegeven?...
Neen, Ouders, neen; niets kan uw hart
Uw liefde, uw zorg, die pynen
tart,
Uw heilwensch- en verlangen
Ooit voor uw zoon vervangen!
Neen; altyd blyft zyn liefde u trouw,
En hoe hem 't lot verwyderd hoû,

Zal 't uwer min herdenken
Hem troost en hope schenken!
AEN MYNE ZUSTERS.

Neen, in 't midden van u allen,
Zusters, zit ik niet meer neêr;

Andren moog dit heil bevallen,
My, helaes! niet meer.
Ja, de plaets waer ik voor dezen
Tusschen u gezeten was,
Waer zoo
blyde stonden rezen
Ongemerkt en ras,
Moet thans ledig, open blyven,
Sedert dat ik u verliet;
Eenzaem, ik
myne uren dryven...
Maer... het lot gebiedt!...
Niets toch kan de liefde dooven
Die ik, Zusters, tot u draeg;
Niets
kan ze u, in 't afzyn, rooven,
Ze is myn troost nog staêg!
AEN MYNEN BROEDER.
Uw zetel ook, ô Broêr, is weggeschoven
Sints lang van d'ouderlyken
haerd;
Niets echter ga voor ons die plaets te boven,
Ons blyv' zy
steeds oneindig waerd.
Geheugt 't u nog, hoe we aen dien haerd gezeten,
Des avonds, in een
kalme rust,
Te zamen onze stonden zalig sleten,
Het scheidens uer
nog onbewust?--
't Geheugt u, ja... vergeet men ooit de dagen
Van vrede, heil en zoete
droomery,
Die men vergeefs een tweede mael zou vragen,
Die met
de jongheid zyn voorby?...
Hoe zoet, ô Broêr, blyft my gestaêg 't herdenken
Van den voor ons
vervloden tyd,
Hoe pynend ook, zal dit gedacht my schenken
Een
balsem in