Le procès des Templiers | Page 8

eorumdem, et in virtute sancte
obediencie districte auctoritate apostolica injunxissent et mandassent
eisdem, quatenus, quam prius comode possent, facerent predicte
citacionis edictum, (quod edictum per certos et juratos nuncios per
patentes litteras sub sigillis eorum, et transcriptum seu copiam
commissionis eis facte sub sigillis venerabilis patris domini Parisiensis
episcopi ac ejus curie Parisiensis sigillatas misserunt eisdem) cum ad
eos perveniret, publice ac sollempniter fieri legi, recitari et publicari
clero ac populo in cathedralibus, et magnis collegiatis ecclesiis, et
scolis ubi est studium generale, ac curiis officialium suorum, civitatum
et diocesium eorumdem, et in principalibus domibus ejusdem ordinis in
dictis suis civitatibus et diocesibus constituitis, ac in locis in quibus
fratres ipsius ordinis capti tenebantur, mandassent eciam dicti domini
commissarii predictis archiepiscopis et episcopis, vicariis et officialibus

eorumdem, quod de premissis omnibus et singulis facerent fieri ad
cautelam publica instrumenta, que, manu publica consignata vel sigillis
autenticis communita, transmitterent in dicto termino vel ante per
aliquem ydoneum ac certum nuncium Parisius dictis dominis
commissariis vel alteri eorumdem, prout de predictis omnibus et
singulis plenius constat per litteras eorumdem dominorum
commissariorum, in processu hujus negocii prius habito de verbo ad
verbum registratas.
Adveniente termino supradicto, videlicet in crastinum predicti [p. 18]
festi beati Martini, quod crastinum fuit die Mercurii XIIª die intrante
mense Novembris, supradicti domini archiepiscopus Narbonensis,
Bajocensis, Mimatensis et Lemovicensis episcopi, ac dominus
Johannes de Mantua archidiaconus Tridentinus, convenerunt Parisius in
dicta aula episcopali. Et cum supradictus dominus Matheus de Neapoli
et dictus dominus Johannes de Monte Lauro Magalonensis
archidiaconus tunc abessent, eidem domini commissarii, causam
absencie eorumdem scire vollentes, miserunt me notarium
infrascriptum et alios notarios infrascriptos ad domum, quam dictus
dominus Matheus Parisius inhabitabat, ad inquirendum si esset ibidem.
Qui non fuit in ea inventus, nam erat, (sicut quidam ejus domicellus,
nomine Franciscus Chicus, in predicta domo existens, retulit) cum
venerabili viro domino Gaufredo de Plexeio sedis apostolice notario,
apud Valles Parisiensis diocesis, tamen quoad predictum diem non
venit, idem dominus Matheus se per ejus patentes litteras, quarum tenor
infra subicitur, excusavit.
Eisdem autem dominis commissariis in predicta aula existentibus
fuerunt presentate littere supradicti domini Johannis archidiaconi
Magalonensis, quarum excusacionis tenor infra subicitur. In quibus
quidem litteris dictus dominus archidiaconus Magalonensis notificabat
eisdem, quod procederent in negocio supradicto, ejus absencia non
obstante, cum, impediente infirmitate, que ipsum venientem de terra
sua ad dictum terminum in itinere arripuerat, dicto termino interesse
non posset.
Cum autem dicti domini Narbonensis archiepiscopus, Bajocensis,

Mimatensis et Lemovicensis episcopi, ac Johannes de Mantua
archidiaconus Tridentinus, expectassent in dicta aula episcopali diu,
post horam tercie, et major missa, que post terciam cantatur, esset in
ecclesia beate Marie celebrata, nullusque pro dicto ordine vel fratribus
ejusdem ordinis seu aliis evocatis compareret, nec comparuisset dicta
die ibidem coram eis, fecerunt vocari coram se Johannem, dictum
Alladent, apparitorem juratum curie officialis Parisiensis, et fecerunt [p.
19] jurare eumdem, quod eorum mandata fideliter exequeretur. Cui
preceperunt, quod alta voce proclamaret in dicta aula et ecclesia, in
janua majori dicte aule, versus curiam dicti officialis Parisiensis, et
intus in curia ipsius officialis, quod si aliquis erat, qui pro dicto ordine
Templi, vel fratribus ipsius ordinis, aut aliis per ipsos dominos
commissarios per dictum publicum eorum citacionis edictum vocatis et
citatis, vellet comparere, vel aliquid dicere coram eis, accederet ad eos,
quia parati erant benigne audire eosdem et facere quod erat faciendum.
Quod preceptum idem apparitor extitit executus, et de dicta execucione
fecit relacionem eisdem. Qua relacione audita, cum nullus compareret
coram eis, idem domini commissarii deliberaverunt inter se, et
decreverunt per eos esse de benignitate adhuc expectandum,
continuantes et prorogantes assignacionem hujus termini ad id ad quod
fuerat assignatus usque in crastinum hora prime. Quam continuacionem,
expectacionem et prorogacionem preceperunt, et fecerunt alta voce
proclamari et publicari per dictum apparitorem in dicta aula episcopali,
et in ejus porta majori, et curia officialis predicti. De quibus voluerunt
et preceperunt dicti domini commissarii per me Floriamontem
Dondedei et alios notarios infrascriptos fieri publicum instrumentum.
Sane tenor predicte littere domini Mathei de Neapoli talis est:
Venerabilibus in Christo patribus, dominis Dei gracia Narbonensi
archiepiscopo, Bajocensi, Mimatensi et Lemovicensi episcopis, ac
venerabilibus viris dominis Johanni de Mantua Tridentine, et Johanni
de Monte Lauro Magalonensis ecclesiarum archidiaconis, dominis et
amicis carissimis, in facto Templariorum, a sanctissimo in Christo patre
et domino Clemente divina providencia papa V, una nobiscum
inquisitoribus deputatis, Matheus Caragoli de Neapoli domini Pape
notarius in salutis auctore hominis ut usque salutem. Cum die Mercurii

post festum beati Martini, XII mensis Novembris, propter necessarias
et legitimas causas personam nostram specialiter contingentes, ad
execucionem inquisicionis contra Templariorum ordinem interesse
absque nostro magno [p. 20] dispendio nequeamus, nos vobis primitus
excusantes, potestatem concedimus, ut in dicto negocio ea die
procedere valeatis nostra absencia non obstante. In testimonium
nostrum et vestrum presentes litteras munientes nostri appensione
sigilli. Datum apud Valles prope Parisius, anno Domini Mº CCCº nono.
In festivitate