Le procès des Templiers | Page 9

fratribus ordinis, eorum capitulia tenebantur, proviso quod non
audirentur exterius que fiebant et dicebantur interius. Totus ordo
servasset quod magnus Magister cum conventu statuisset. Nunc grandia
scandala, suspicio et infamia sunt exorta contra ordinem, contra quem
magnus Magister et alii [p. 21] dicuntur aliqua fuisse confessi; ad cujus
deffensionem ordinis se non obtulerat.
Requisitus si sic deposuerat prece, precepto, timore, amore, odio vel
temporali comodo habito vel habendo, respondit quod non, sed pro
veritate dicenda; cui fuit injunctum quod non revelaret hanc suam
deposicionem quousque attestaciones fuerint publicate.

Frater Helias Raynaudi Petragoricensis diocesis serviens, preceptor
domus Templi de Dompnho Xantonensis diocesis, testis supra juratus,
mantellum ordinis et barbam defferens, quinquagenarius vel circa, cum
quo fuerat inquisitum, absolutus et reconciliatus par dominum
episcopum Xantonensem, lectis et diligenter expositis sibi omnibus et
singulis articulis, respondit se nunquam vidisse nec scivisse quod in
recepcionibus fratrum ordinis vel post fierent abnegaciones,
dogmatizaciones, vituperia crucis, oscula inhonesta, vel alia que ad
crimen sodomiticum, vel que ad alia illicita in articulis contenta, nec
credit quod fierent dicta illicita vel aliqua ex eis; nec audivit hoc dici,
nisi post capcionem eorum, et credit quod omnes communiter
reciperentur in ordine ubique sicut frater Amblardus de Viena quondam,
tunc preceptor Aquitanie, receperat in capella domus Templi deu
Deffes Xantonensis diocesis, dominica ante instans festum Ascensionis
Domini erunt circiter XXIV anni vel circa, presentibus fratribus Helia
de Bordelia milite, Petro Lemovicensi preceptore dicte domus deu
Deffes, Petro de Petragoris, et aliis defunctis; a quo cum requisisset
caritatem, elemosinam et societatem ordinis et ei concessisset, fecit
eum vovere et jurare castitatem, obedientiam, vivere sine proprio,
servare bonos usus et bonas consuetudines ordinis, et jurare pro posse
suo ad acquirendum Terram Sanctam. Postmodum imposuit sibi
mantellum, et ipse et fratres astantes osculati fuerunt eum in ore. Et
instruxit eum quot Pater noster diceret pro horis suis, et qualiter regeret
se in ordine; et nullum illicitum vel inhonestum intervenerat in dicta
recepcione sua nec post, nec eciam in recepcionibus infrascriptorum
quos vidit recipi, quod ipse testis sciverit vel audiverit dici. [p. 22]
Vidit autem recipi fratrem Guillelmum de Fretive Petragoricensis
diocesis, vivum ut credit, in capella domus templi de Siturat
Xantonensis diocesis, per fratrem Petrum de Madit quondam militem,
tunc tenentem locum magistri Pictavie, sunt X anni vel circa,
presentibus fratribus Petro Theobaldi, texte supra proximo examinato,
Hugone Raynaudi preceptore dicte domus de Siturat, vivis ut credit, et
quibusdam aliis de quibus non recordatur. Vidit eciam recipi fratrem
Arnaudum nepotem dicti fratris Petri Theobaldi, in predicta capella de
Siturat, sunt circiter sex anni, per fratrem Theobaldum quondam
militem, tunc preceptorem deus Espans, presentibus dicto fratre Petro
Theobaldi, Hugone Raynaudi fratre ipsius testis, preceptore dicte

domus, quem credit vivere; plures non vidit recipi, quod recordetur.
Non credit quod adorarent catum, nec quod essent increduli
ecclesiasticis sacramentis, quibus ipse credit, nec quod eorum laici
absolverent vel possent absolvere a peccatis, nec quod jurarent ordinem
non exire, sed dicebatur eis quod statim pro professis habebantur.
Clandestine recipiebantur, nullis presentibus nisi fratribus ordinis; nec
scit quod hec ante capcionem esset suspicio contra eos. Non credit
quod haberent nec adorarent ydola, nec quod cordule, quibus super
camisias cum quibus jacebant cingebantur, tangerent capita ydolorum.
Injungebatur eis quod non revelarent secreta capitulorum; qui
revelassent, tanquam inobedientes puniti fuissent, sed nescit qualiter.
Quamdiu poterant habere sacerdotes ordinis, non debebant aliis
confiteri. Non audivit precipi quod eleemosine vel hospitalitas
restringerentur, sed contrarium, nec quod preciperetur, nec per nefas
acquirerent, sed contrarium, nec quod excubie ponerentur in capitulis,
que januis clausis, nullis presentibus nisi fratribus ordinis, tenebantur.
Quod magnus Magister cum conventu statuisset servasset totus ordo, si
bonum et justum fuisset; contra quem ordinem nunc grandia scandala,
suspicio et infamia sunt exorta, et contra quem magnus Magister et alii
dicuntur aliqua fuisse confessi. Item, dixit quod, propter tormenta ei
prius illata, fuit confessus postmodum coram domino episcopo [p. 23]
Xantonensi abnegacionem et spuicionem prope crucem. Requisitus si
condixerat cum quinque testibus precedentibus, qui simul de Rupella
adducti fuerant, quod sic deponerent, respondit quod non.
Requisitus si sic deposuerat prece, precepto, timore, amore, odio vel
temporali comodo habito vel habendo, respondit quod non, sed pro
veritate dicenda; cui fuit injunctum quod non revelaret hanc suam
deposicionem quousque attestaciones fuerint publicate; et non obtulerat
se ad deffensionem ordinis. Postmodum rediens, dictus frater Petrus
Theobaldi dixit se interfuisse recepcioni dicti fratris Arnaudi nepotis
sui.
Acta fuerunt hec die et loco predictis, presentibus magistro Amisio, et
me Floriamonte Dondedei, et aliis notariis supra ultimo nominatis.
Post hec, die Mercurii sequenti, que fuit X dies dicti mensis Marcii,

fuerunt adducti pro testibus, ad presenciam dominorum episcoporum
Mimatensis et Lemovicensis, et Archidiaconi Tridentini, aliis excusatis,
in domo predicta fratrum Minorum, fratres Petrus de Grimenilio
presbiter, et Petrus Janz Belvacensis, Guillelmus Boncelli Ebroicensis,
Baudoynus de Gisi Laudunensis, et Johannes de Ponte-Episcopi
Noviomensis diocessum. Qui, premissa protestacione quod non
intendebant recedere a deposicionibus