Kijkjes in een mooi werk over Chili | Page 7

met bloeiende boomen
en struiken. De monding van de Maule is beroemd om de rotsen en
klippen, die hooge zuilen en pilaren vormen, vreemd uitgesleten door
de werking van de winden en getijden. De _Piedras de las Ventana's_
of Vensterrotsen vertoonen de grilligste vormen, en de Iglesia of
Kathedraalrots, die op een mijl afstands van de overige staat, ziet er uit
als een kerk. Dit verrukkelijk plekje, waar een ruime grot midden in de
rots aan het schip der kerk doet denken, is een geliefd oord voor
zomeruitstapjes, en men kan het gemakkelijk per spoor of stoomboot
bereiken.
Behalve de rivier, de Maule, zijn er in deze buurt een aantal dergelijke
stroomen, als de Rupel met haar onstuimigen zijtak, de Cachapoal,
vloeiend door de streek der beroemde warme bronnen van Cauquenes;
de Mataquito en de Itata, samenkomend dichtbij de badplaats Chillan.
Geen land in Zuid-Amerika heeft beter gelegenheid voor verbinding
der rivieren door kanalen. De overvloed aan waterkracht, die men met
weinig moeite in gebruik zal kunnen stellen, belooft het land een groote
toekomst wat zijn industrie betreft. Er worden reeds plannen gemaakt
voor de exploitatie van de Laja-watervallen, den Niagara van Chili,
zooals men wel zegt. De val is in de provincie Concepcion in een tak
van de rivier de Bio Bio.
Die provincie Concepcion is de belangrijkste van Centraal Chili; zij
heeft een uitgebreiden handel en verscheiden goede zeehavens. De

grootste baaien van Chili, die van Talcahuano en van Arauco, behooren
er toe. De grond wordt er voldoende besproeid door de Bio Bio en haar
talrijke zijtakken. Ten noorden van het dal der rivier vindt men
uitstekende wijnbergen en in het Zuiden der provincie Concepcion
leveren de staatsbosschen goede inkomsten. De Bio Bio is bevaarbaar
tot 150 mijlen van haar monding; zij komt uit een der bergmeren van
het Andesgebergte en vloeit noordwestelijk, besproeit de provincies
Malleco en Concepcion op haar weg naar den Stillen Oceaan, en
bereikt dat einddoel bij de stad Concepcion. Daar is de rivier bijna twee
mijlen breed.
De stroom is behalve om zijn schilderachtige dalen en den weelderigen
plantengroei langs zijn oevers ook bekend uit historisch oogpunt,
namelijk als de scheidingslijn, die tijdens de verovering en in de
koloniale periode de zuidgrens aangaf van de spaansche bezittingen in
Chili en het begin van het territorium der Araucaniërs.
Aan de oevers der Bio werden groote gevechten geleverd tegen de
Indianen, en haar naam is verbonden met gebeurtenissen uit de
krijgsgeschiedenis vanaf den tijd, toen Pedro de Valdivia zijn dood
vond in een gevecht met de Indianen in de 16de eeuw, totdat er, nog
pas vijftig jaar geleden, een eind kwam aan den strijd tegen de
Araucaniërs.
Van Conception af zuidwaarts houden de natuurlijke rijkdommen van
het land op, zoo rijkelijk te vloeien, en de provincies Valdivia,
Llanquihue en Chiloë vormen den overgang naar het leven aan de
Magellaens-straat. De producten veranderen van aard, en in plaats van
het zachte klimaat, dat weinig verandert in de vier jaargetijden,
heerscht er een lagere gemiddelde temperatuur en worden de winters
langer. Nog vindt men er goede graanvelden en rijke veestapels, terwijl
de appelboomgaarden van Valdivia bewijzen, dat meer gehard fruit er
uitstekend groeit.
De houtopbrengst is in deze zuidelijke provinciën overvloedig, en het
landschap is bijzonder mooi, vooral door den rijkdom aan meren. Het
Lajameer ligt tusschen twee hooge bergen en in de buurt van den
vulkaan Antuco; het vormt de bron van de rivier de Laja met haar
prachtigen waterval. Veel vulkanen verrijzen langs de zuidelijke deelen
der westkust, ook werkzame, zooals die van Villa Rica. Jammer genoeg
zijn de heldere dagen, waarop men de schoonheid van het landschap

ten volle kan genieten, weinig in aantal.
Het eigenaardig kenmerk van de streek aan de straat van Magellaens
zijn de archipels, de tallooze eilandengroepen die men er vindt en de
hooge bergen. Op Vuurland en in een deel der kuststreken vindt men
natuurlijk weiden, voor schapenteelt geschikt. Over 't geheel vertoont
het land overeenkomst met de Schotsche hooglanden. Lange reeksen
van duinen strekken zich mijlen ver uit, omzoomd door de bosschen
meer binnenwaarts, waarachter de hoogere bergen oprijzen. Zeer
weinig stoombooten varen tegenwoordig langs de kust aan de binnenzij
der eilandengroepen, als zij de reis doen langs het chileensche
Patagonië; maar wie in de gelegenheid is geweest, dien tocht te maken,
dien gaat hij nooit uit de herinnering. De fjorden van Noorwegen doen
in menig opzicht in schoonheid onder voor het Smythkanaal.
Aan de oevers vindt men hier en daar sporen van indiaansche woningen,
maar het aantal Indianen vermindert er van jaar tot jaar. De Indiaan uit
deze streken draagt niet anders dan het vel van den guanaco of van den
otter als kleeding, en hij staat gemakkelijk een kleedingstuk af in ruil
van een mes of eenig wapen. Otters zijn er veel bij Vuurland en in de
Magellaensstraat;