Gloriant | Page 8

wisen, comt met mi, 740 Edel
wigant, wide vermeert,
Want ic hebbe hem ghestolen sijn sweert,

Daer hi leghet bi dat edel wijf,
Ende sijn ors, dat heet Vaelentijf,

Dat hebbic hem heymelijc ghenomen. 745 Uut Bruyswijc soe es hi
comen
Ende es een hertoghe daer van.
Nu siet, hoghe gheboren
man,
Waer dat hi leghet in haren scoet.
Die roede lioen:
Ay, dat heeft mi wonder groet 750 Van mijnder
dochter Florentijn.
En was nie soe edelen Serrasijn[297]
Daer si
haer herte wilde legghen an,
Ende leghet nu met een kerstenen man,

Die niet en es van onser wet[298] 755 Ay, waer toe si haer heeft
gheset[299]
Ende alsoe jammerlijc ghescant!
Bi minen god
Tervogant,
Si sal daer omme berren[300] in een vier,[301]

Ende die
hertoghe en sal niet van hier 760 Mi ontriden,[302] ic en salne[303]

vanghen
Ende ane enen boom doen hanghen,
Bi minen god Apolijn.

Gawi,[304] Floerant neve mijn,
Ende laet ons vanghen den hoghen
baroen! 765
Floerant:
O edel oem, dat hebben wi goet te doen,[305]
Want hi es
van wapen bloet.[306]
Tooneel III
(Abelant; buiten bij de gelieven)
Floerant:
Staet op, hoghe gheboren ghenoet[307]
Van Bruyswijc,
coene wigant!
Ghi selt besitten Abelant, 770 Die soete stede, dat
scoene juweel;
Daer staet verborghen een casteel,
Daer seldi
werden casteleyn.[308]
Het staet op soe scoene pleyn,
Dat men dies
ghelike niet en vint. 775
Die hertoghe:
Van gode so moetti sijn ghescint,
Fel[309] Sarrasijn,
vul keitijf![310]
Bi mijnder wet, het cost u dlijf,
Dat ghi mi heden
quaemt soe bi.
Floerant:
O edel here, van herten vri, 780 Laet sinken uwen hoghen
moet:
Hoghen roem en was noit goet.
Want ghi moet verwonnen
bliven,
Ende daer toe[311] sal men u ontliven,
Want ghi hebt die
doet verdient. 785
Die hertoghe:
Ay mi, dit spel es mi ontsient,[312]
Want ic hebbe
mijn sweert verloren.
God, die van der maghet was gheboren,

Moeten[313] bedroeven, diet mi nam
Ende al heimelijc tot mi quam,
790 Daer ic in groter vrouden[314] lach.
Met rechten ic dat wel
claghen mach
Dat ic verloren hebbe minen Brant.[315]
Bi mijnder
trouwen, haddicken in mijn hant,
Ghine sout mi niet vangen, fel
keitijf! 795
Die roede lioen:
Her hertoghe, laet dese worden een blijf,[316]

Uwen overmoet wert nu ghevelt.[317]
Ic mene dat ghijt becopen selt,


Dat u vorders[318] hebben ghedaen.
Voer Abelant sachic verslaen
800 Minen vader van uwer partien:[319]
Dat dede Gheraert van
Normandien,
Versloech den lieven vader mijn,
Ende u vader, bi
Apolijn,
Versloech minen oem Eysenbaert 805 Ende twee ridders van
hogher aert,--
Mijnder moien kinder,[320] als ghi moghet horen,

Uut Antiotsen waren si gheboren,--
Versloech u vader met sijnder
ghewelt:
Ic mene, dat ghijt becopen selt, 810 Bi minen god Apolijn,

Ende mine dochter Florentijn
Salic leveren doen den brant.[321]
Die hertoghe:
Och edel here van Abelant,
Doet met mi dat ghi
begheert; 815 Maer Florentijn, die es wel weert
Te draghen crone
voer elken man;
Want biden vader, die mi ghewan,
Si heeft te
male[322] een reine lijf,
Si en was noch noit niemans wijf, 820 Dat
wetic wel, te gheenre ure,
Si es ene edel creature:
Sijt haers
ghenadich, hoghe baroen!
Die roede lioen:
Bi minen groten god Mahoen,
Dan[323] lietic om
al die werelt niet: 825 Si sal daer omme berren, wats gesciet,
Dat sie
nie[324] groete van u ontfinc.
Tooneel IV
(In Gloriants kerker)
Die hertoghe:
Ay, gheweldich hemels coninc,
Nu bewaert dat edel
wijf;
Al eest[325] dat ic verliese mijn lijf, 830
Bewaert die scoene Florentijn:
Dies biddic u, werde sceppere mijn,

Dat si die doot mach ontgaen
Ende kerstenheit moet ontfaen;[326]

Dies biddic u, moeder ende maeght, 835 Want si een reine herte
draeght,
Ende heeft te male ene edel nature,
Moeder gods, bewaert
die scoene creature;
Dies biddic u, god, doer uwen oetmoet,[327]

Want gherechte minne ons beiden doet, 840 Dat wi sijn in dit verdriet.

Ay god, nu en wilt vergheten niet,
Dat u die minne daer toe dwanc,

Dat ghi ane ene wigaertranc[328]
Ontfinc menschelijc nature: 845

Dat was Maria, die maghet pure,
Die u ontfinc in reinen live,
Dat
noit en ghesciede ghenen wive,
Ende maghdelijc ter werelt bracht:

Dat dede al die minne cracht; 850 Ende daer na stoerfdi die bitter doot,

Om ons te bringhen in vrouden groet:
So brinct mi noch uut desen
prisoene.
Tooneel V
(In Florentijns kerker)
Florentijn die maghet:
Waer sidi, Rogier, deghen[329] coene,
Mijn
lieve vrient ende ghetrouwe? 855
Rogier:
Ic ben hier, wel edel vrouwe.
Nu seght mi, wats die
raet?[330]
Florentijn die maghet:
Ay Rogier, al minen toeverlaet
Die steet al te
male ane di.
Och lieve Rogier, nu segt mi: 860 Wat seet[331] mijn
vader, die hoghe baroen?
Rogier:
Och edel vrouwe, bi Mahoen,
Hi heeft ghesworen op sinen
tant,[332]
Dat hi sal hanghen den hoghen wigant
Ende u leveren sal
ten viere: 865 Dat heeft hi gheswoeren alsoe diere,[333]
Dat mens
hem wel gheloeven mach.
Dies en benic ure noch nacht no dach

Sonder droefheit, edel vrouwe.
Florentijn die maghet:
Och edel Rogier, nu sijt ghetrouwe, 870 Want
ghi hebbes wel die macht:[334]
Ic weet wel, dat ghi den kerker
wacht,[335]
Daer die hertoghe in leghet ghevaen.[336]
Nu wilt hem
in staden staen,[337]
Dat hi behouden mach sijn lijf. 875
Rogier:
Och edel uutvercoren wijf,
Doe ic dat, soe ben ic doet,
Al
die werelt van goude roet
En sal mi connen ghehulpen niet.[338]
Florentijn die maghet:
Rogier, hulpt mi uut mijn verdriet 880 Ende
oec den hertoghe Gloriant,
Dan selen wi rumen Abelant
Ten lande

wert[339] van Bruyswijc.
Rogier, ic ghelove[340] u