Florante

Francisco Balagtas
Project Gutenberg's Florante, by Francisco Baltazar (AKA Francisco
Balagtas)
This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net

Title: Florante
Author: Francisco Baltazar (AKA Francisco Balagtas)
Translator: Epifanio De Los Santos
Release Date: April 3, 2005 [EBook #15531]
Language: Spanish and Tagalog
Character set encoding: ISO-8859-1
0. START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK FLORANTE
***
Produced by Tamiko I. Camacho, Pilar Somoza and PG
Distributed
Proofreaders, from page scans provided by
University of Michigan.
Special thanks to the Music Team
for their work on the musical
scores.
[Paalala ng nagsalin: May kilay ang mga salitang "ng, mga," at iba pa
upang ipakita ang dating estilo sa pag-sulat ng Tagalog na sa ngayon ay
hindi na ginagamit.]
[Nota del transcriptor: El carácter g con tilde, que se usaba en tagalog
antiguo, aparece marcado como ~g]
FLORANTE
VERSIÓN CASTELLANA DEL POEMA TAGALO
CON UN
ENSAYO CRÍTICO

POR
EPIFANIO DE LOS SANTOS
REIMPRESO
DE LOS NÚMEROS 7 Y 8 DE
THE
PHILIPPINE REVIEW
DE 1916
POR
GREGORIO NIEVA,
Editor y Propietario
MANILA
VIDA
DE
FLORANTE Y LAURA
En el Reino de Albania, deducida de la historia o crónica pintoresca de
las gestas del antiguo Imperio Heleno y versificada por un amante de la
Poesía Tagala
A CELIA
1.
Cuando en el pensamiento torno a leer,
de nuestros amores los idos
días,
¿habría acaso imagen grabada en él,
que no fuera Celia, la que
puso nido en mi pecho?
2.
Aquello, Celia, que solía infundirme pavor
que a amor pusieses en
olvido,
abismó a este infortunado
en la honda breña del dolor.
3.
¿Olvidaría, por ventura, de leer
los tiempos idos de nuestro cariño,

el amor de que me hiciste objeto
y mis desvelos y desventuras?
4.
Pasó el día asaz dulcísimo;
tan sólo quedó amor;
anhelo supremo
atenazará mi pecho
hasta que en la fosa mi cadáver descanse.

5.
Hoy que la orfandad entristece mi alma,
lo que hago para divertir la
pena
es recordar tiempos idos,
con tu imagen, y la entrevista
felicidad.
6.
Imagen trazada por pincel amante,
grabada en el corazón y en el
entendimiento,
prenda única confiada a mi custodia
y que no será
robada ni en la sepultura.
7.
Mi alma, de suyo, vaga
por las revueltas y barrios hollados por sus
plantas,
y a los ríos, no profundos, de Beata e Hilom,
mi corazón
enamoradizo suele emigrar.
8.
Mi fantasía suele apoyarse
en el pie de la manga, donde pasábamos,

y con los colgantes frutos que deseabas coger
dar alivio a mi
corazón huérfano.
9.
Mi ser todo se iba
en suspiros cuando tú enfermaste,
las
desesperaciones se me volvían cielo,
Paraíso también la llovediza
habitacioncilla.
10.
Adoraba tu imagen
en el Macati río donde se reflejaba;
rastreaba
también en el bullicioso embarcadero,
sobre la piedra del piso, las
impresiones de tus plantas.
11.

Vuelven, y como si tuviese delante,
aquí, los venturosos tiempos,

cual madrugador bañista que se aprovecha del agua dulce
antes de
enturbiarla la salobre del mar.
12.
Creo aún oir tu decir favorito:
_por tres días no se ha dado en el
blanco_,
a que contestaba jubiloso;
_¡y para una persona hay tanto
en mantenimiento!_
13.
Cierto que nada hay que no recuerde
mi pensamiento de la huida
alegría
que sólo de imaginarla corren mis lágrimas
al tiempo que
gimo "¡Oh, qué infortunio!"
14.
¿Dónde estás, Celia, alegría del vivir?
Y nuestro amor ¿por qué no
echó raíces?
¿Dónde está el tiempo en que una mirada tuya
era mi
vida, alma y cielo?
15.
¿Por qué, cuando nos separamos,
no se cortó el hilo de mi maldita
existencia?
Tu memoria es mi muerte,
porque en mi corazón, Celia,
eternamente vives.
16.
Esta aflicción sin tasa,
por causa tuya, o por la dicha que huyó,
es la
que me invita a cantar,
narrar la vida de un infortunado.
17.
Celia, harto comprendo cuán tímida
e ignorante mi musa, y cuán
melancólico es su canto,
sobre baladí, asperísimo;
mas, séanle

propicios tus oídos y entendimiento.
18.
Es el primer fruto de mis cortos alcances,
que ofrendo a tus nobles
huellas;
recíbelo, aunque, de valer, ajeno,
porque viene de un
corazón sincero y amante.
19.
Aun cuando vaya e insultos hagan carne en ella,
mis desvelos serán
bien pagados,
si su lectura te arranca un sollozo
que recuerde al
ofrendador.
20.
Alegres ninfas de la laguna Bay,
sirenas de canción inefable,
a
vosotras hoy os invoca,
con harto dolor, mi pobre musa.
21.
Surgid a la ribera y márgenes circundantes,
y acompañad con vuestra
lira mi pobre canción,
que, aunque la parlante vida se corte,
es su
deseo que el fiel amor cunda.
22.
Tú, flor de mis ensueños,
Celia, que llevas por divisa M. A. R.,
a la
Virgen Madre ora
por tu devoto servidor que es F. B.
AL LECTOR
1.
Gracias a tí, lector querido,
si a mis desvelos das valer;
que la
poesía, aunque brote de mi caudal escaso,
la aprovechará quien
sondearla quiera.

2.
Si a las primeras de cambio parece acedo y acre,
por la agrura e
inmadurez de la corteza,
pruebe la vainilla pulposa del fruto
y
catará sabor agradable el docto lector.
Continue reading on your phone by scaning this QR Code

 / 46
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.