De Pleiters | Page 8

dag van Maart. Om dat hy valschelyk heeft voor zottin verklaart, Daar toe vervoert door snoode en valsche pleiterye, De hooge en machtige Mevrouw, Katryn Sophye, Gravin van Narrestyn, van Bobskop, Rontombont; Zo werd hem aangezeit, dat hy zich zal terstond Vervoegen aan haar huis, alwaar hy, voor zyn schennen, Zal zyn gehouden voor Notaris te bekennen, En vier getuigen, dat hy Heer, Jeronimo Haar kent voor wys, voor arg, voor schrander, vroed en snoo, En niet voor zot, maar van een groote Exprejentie. De Goede._ Volgt den naam dan van uw Excelentie?
WOUTER. Om u te dienen, Heer. Men moet aan my 't afgront Voldoen.
JERONIMO. De Goede. Nooit Exploot ik zo getekent vond. Myn Heer de Goede.
WOUTER. Heer.
JERONIMO. Gy zyt een guit der guiten.
WOUTER. Ik ben een eerlyk man, sluit vry die naam daar buiten.
JERONIMO. Gy zyt de grootste schelm die ik in Frankryk ken.
WOUTER. Vergeef me dat, myn Heer, gy hebt abuis; ik ben Uw dienaar, gy zult my myn moeite wel betaalen.
JERONIMO. Betaalen? ik? ja met een oorvyg.
WOUTER. Wilt niet draalen, Je bent daar t'eerlyk toe, je zult me wel voldoen.
JERONIMO. Je maakt me dol, daar 's geld. Heb jy noch meer van doen?
WOUTER. Een oorvyg? schryven wy. _Dewelke na veel vlagen, My Exploteur, zo om myn ooren heeft geslaagen, Dat door de slag myn hoed gevallen is._
JERONIMO. hem schoppende. Kom, stelt Dat me�� daar by.
WOUTER. Heel goed, myn Heer, dat 's kontant geld, Dat had ik wel van doen. _En daar met me�� te vreden, Heeft hy verdubbelt met zyn voet, zyn zotte reden._ Za wakker. _Boven dat, had hy, als dol van spyt, 't Proces verscheurt, zo ik 't daar voor niet had bevrijd._ Kom fynman, dat gaat wel, 'k zal nu geen woord meer spreken. Doe jy je best maar.
JERONIMO. Schelm.
WOUTER. Za, laat'et noch niet steeken, Kom noch wat slagen, dan zal 't wel zyn.
JERONIMO. 'K zal schavuit, Haast weeten, of gy ook een Exploteur zyt, guit!
WOUTER zich in postuur zettende om te schryven. Kom, sla maar toe, ik heb vier kinderen te voeden.
JERONIMO. Vergeef het my, myn Heer, ik kond in 't minst vermoeden; De beste kan hem wel vergrypen; 'k zal wel we��r Die straf verzoeten. Och! och ja, och ja, myn Heer, Gy zyt een Exploteur, dat zweer ik, zonder we��r ga. Dat volk bemin ik als my zelf, en 'k vraag'er me��r na Als na myn beste vriend. Myn vader hielt my veur, Dat ik beminnen moest, myn Heer, een Exploteur.
WOUTER. Neen, zo goed koop te slaan, dat zal in 't minst niet lukken; Heb jy die kneepen in jou gat, zo schyt die nukken Vry uit. Ha! 'k zal 't afgrond vergeeten noch...
JERONIMO. Ach, ach! Geen kwesti, Heer.
WOUTER. Mijn Heer, uw dienaar, goeden dach. Een schop in 't gat, een lap om 't oor, een mensch verachten!
JERONIMO. Ei, geeft ze aan my we��rom.
WOUTER. Dat zal ik my wel wachten; My dunkt het is genoeg dat my die zyn getelt, Ik wou ze geven om geen heele kist met geld.
VYFDE TOONEEL.
LEANDER gekleed als een Commissaris, JERONIMO, WOUTER.
WOUTER. Zie daar heel wel ter snee, myn Heer de Commissaris. Myn Heer, uw komst is hier zo nodig, als ze raar is: Die Heer, die ginder staat, die heeft my uit zyn schat, Zo datelyk vereerd een brave schop in 't gat.
LEANDER. U, Heer?
WOUTER. My, Heer, ja toch; en wyl ik na behooren My kweet, gaf hy me noch een lap om by myn ooren.
LEANDER. Hebt gy getuigen Heer? ei, zeg, wie was'er by?
WOUTER. Den oorband is noch warm, myn Heer, ei, voelt het vry.
LEANDER. Dat's Crimineel, en voor geen rechten te verschoonen.
JERONIMO. Och, och!
WOUTER. Hy dorst daar by my als een schobbert hoonen, Noch meer; zyn Dochter heeft, 't geen hy heeft goed gekeurt, Een van d'Explooten uit dolkoppigheid gescheurt, En protesteerde Heer, dat men haar zou behagen, Dat zy ons tarten, en plazier had in ons daagen.
LEANDER. Ga, haalt zyn Dochter hier. De geest van beestigheid, En van verachten is my lang van hen voorzeit.
JERONIMO. Ik moet betovert zyn, och, och! men zal haar vangen; Wel zo ik iemand ken, zie daar ik laat my hangen.
LEANDER. Een Exploteur te slaan! maar 'k zie de Delinquant.
ZESDE TOONEEL.
LEANDER, JERONIMO, IZABEL, WOUTER.
WOUTER tegen Izabel, Je kent hem wel?
LEANDER. Wel nu, zyt gy 't niet die de hand Dorst aan myn dienaar slaan, Mejuffrouw? en de Heeren Zo stout uittartten, en ons dorst zo stout braveeren? Uw naam?
IZABEL. Is Izabel.
LEANDER tegen Wouter. Schryf. En hoe out?
IZABEL. Myn Heer, 'K heb achtien jaaren.
JERONIMO. Laat eens zien, een weinig meer; Doch ga maar voort.
LEANDER. Zyt gy getrouwt, of haat gy 't trouwen?
IZABEL. Neen, Heer.
LEANDER. Hoe, lachjer om? ik zweer dat zal je rouwen. Schryf dat ze lacht.
JERONIMO. Ei, sla dat liever over, want Myn Dochter heeft noch, Heer, van trouwen geen verstand.
LEANDER. Schryf, dat hy twemaal is gevallen