De Pleiters | Page 8

Corpus Juris koopen; Maar scheur
d'Explooten niet.

IZABEL. Wel zeg haar dat ze my Plazier zal doen; dat ik haar uittart;
zeg dat vry.
JERONIMO. Versteur je niet.
IZABEL. Vaarwel. Wat zal men noch beleeven!
VIERDE TOONEEL.
JERONIMO, WOUTER.
WOUTER. Kom, Appelleeren wy.
JERONIMO. Ei, wilt het haar vergeeven, Zy is noch jong en los. Daar
zyn de stukken weêr; 'k Zal zo jy 't goed vind, haar weêr zamen zetten
Heer.
WOUTER. Neen.
JERONIMO. 'k Zal 't wel leezen.
WOUTER. 'k Ben geen gek, hoe zal 't hier lukken? Ik heb noch wel
Copy.
JERONIMO. Ik prys in 't minst haar nukken, Maar hoe 'k u meer bezie,
hoe ik u minder ken, Myn Heer, ik ken nochtans veel Exploteurs.
WOUTER. Ik ben Maar onlangs Exploteur geworden.
JERONIMO. 't Kan wel wezen Maar voor wie kom je.
WOUTER. Voor een Juffrouw, die by dezen Myn Heer, haar dienst
bied, en wel wenschte, dat myn Heer, Op myn Sommatie deed
herstelling van haar eer.
JERONIMO. Herstelling? 'k heb geen mensch beleedigt, noch
geschonden.
WOUTER. 'k Loof dat uw tong Heer, op dien tyd was vast gebonden.

JERONIMO. Wat wil je dan?
WOUTER. Myn Heer, zy wenschte wel dat gy Zo goed was, dat gy
haar in 't by zyn eens van my, Voor wys verklaaren woud, by dit
geschreeve Expresse.
JERONIMO. De droes! t'is myn Gravin.
WOUTER. Zy is uw dienaresse.
JERONIMO. Ik ben haar dienaar, Heer.
WOUTER. Myn Heer, gy zyt beleeft.
JERONIMO. Zeg, dat een Exploteur van my de last al heeft Haar aan te
zeggen, dat zy wil op my verhaalen. Hoe? die beleedigd is, zal die de
straf betaalen? Maar 'k moet haar toon eens zien, hun... _d'eerste dag
van Maart. Om dat hy valschelyk heeft voor zottin verklaart, Daar toe
vervoert door snoode en valsche pleiterye, De hooge en machtige
Mevrouw, Katryn Sophye, Gravin van Narrestyn, van Bobskop,
Rontombont; Zo werd hem aangezeit, dat hy zich zal terstond
Vervoegen aan haar huis, alwaar hy, voor zyn schennen, Zal zyn
gehouden voor Notaris te bekennen, En vier getuigen, dat hy Heer,
Jeronimo Haar kent voor wys, voor arg, voor schrander, vroed en snoo,
En niet voor zot, maar van een groote Exprejentie. De Goede._ Volgt
den naam dan van uw Excelentie?
WOUTER. Om u te dienen, Heer. Men moet aan my 't afgront
Voldoen.
JERONIMO. De Goede. Nooit Exploot ik zo getekent vond. Myn Heer
de Goede.
WOUTER. Heer.
JERONIMO. Gy zyt een guit der guiten.
WOUTER. Ik ben een eerlyk man, sluit vry die naam daar buiten.

JERONIMO. Gy zyt de grootste schelm die ik in Frankryk ken.
WOUTER. Vergeef me dat, myn Heer, gy hebt abuis; ik ben Uw
dienaar, gy zult my myn moeite wel betaalen.
JERONIMO. Betaalen? ik? ja met een oorvyg.
WOUTER. Wilt niet draalen, Je bent daar t'eerlyk toe, je zult me wel
voldoen.
JERONIMO. Je maakt me dol, daar 's geld. Heb jy noch meer van
doen?
WOUTER. Een oorvyg? schryven wy. _Dewelke na veel vlagen, My
Exploteur, zo om myn ooren heeft geslaagen, Dat door de slag myn
hoed gevallen is._
JERONIMO. hem schoppende. Kom, stelt Dat meê daar by.
WOUTER. Heel goed, myn Heer, dat 's kontant geld, Dat had ik wel
van doen. _En daar met meê te vreden, Heeft hy verdubbelt met zyn
voet, zyn zotte reden._ Za wakker. _Boven dat, had hy, als dol van spyt,
't Proces verscheurt, zo ik 't daar voor niet had bevrijd._ Kom fynman,
dat gaat wel, 'k zal nu geen woord meer spreken. Doe jy je best maar.
JERONIMO. Schelm.
WOUTER. Za, laat'et noch niet steeken, Kom noch wat slagen, dan zal
't wel zyn.
JERONIMO. 'K zal schavuit, Haast weeten, of gy ook een Exploteur
zyt, guit!
WOUTER zich in postuur zettende om te schryven. Kom, sla maar toe,
ik heb vier kinderen te voeden.
JERONIMO. Vergeef het my, myn Heer, ik kond in 't minst vermoeden;
De beste kan hem wel vergrypen; 'k zal wel weêr Die straf verzoeten.
Och! och ja, och ja, myn Heer, Gy zyt een Exploteur, dat zweer ik,

zonder weêr ga. Dat volk bemin ik als my zelf, en 'k vraag'er meêr na
Als na myn beste vriend. Myn vader hielt my veur, Dat ik beminnen
moest, myn Heer, een Exploteur.
WOUTER. Neen, zo goed koop te slaan, dat zal in 't minst niet lukken;
Heb jy die kneepen in jou gat, zo schyt die nukken Vry uit. Ha! 'k zal 't
afgrond vergeeten noch...
JERONIMO. Ach, ach! Geen kwesti, Heer.
WOUTER. Mijn Heer, uw dienaar, goeden dach. Een schop in 't gat,
een lap om 't oor, een mensch verachten!
JERONIMO. Ei, geeft ze aan my weêrom.
WOUTER. Dat zal ik my wel wachten; My dunkt het is genoeg dat my
die zyn getelt, Ik wou ze geven om geen heele kist met geld.