Akbar | Page 9

aan haar, wier gedachten dagen en maanden lang hem, en
hem alleen, waren gewijd geweest?...
Een zware tred deed zich hooren in de galerij achter het vertrek, waar
het balkon op uitkwam, en voorafgegaan door een dienares, die het tot
deur strekkend gordijn ter zijde schoof, naderde een kort, gezet man
van iets meer dan middelbaren leeftijd, in engsluitend, maar lang,
bijkans tot de voeten afhangend gewaad en een kort zwaard met fraai
versierde greep in den gordel als eenig herkenbaar teeken zijner
waardigheid.
--Edele jonkvrouw!--sprak de dienares, bescheiden haar jeugdige
meesteresse uit hare mijmering wekkend,--Salhana, de Goeverneur, uw
vader, brengt u heden bezoek!
--Hij zij welkom!--antwoordde de jonkvrouw, van kindsbeen af steeds
aan dien deftigen toon gewend, en opstaand trad zij haar vader te
gemoet.
--Iravati!--sprak deze, haar aanziend met zijn doordringende zwarte
oogen, maar voor 't overige zonder eenige uitdrukking op zijn mat
bleek, met korten donkeren baard bedekt gelaat,--vóór eenigen tijd heb
ik u meegedeeld, dat ik Siddha Rama uit Kaçmir, uw neef en verloofde,
hier met Koelloeka, zijn leermeester wachtende was. Beiden zijn thans
aangekomen, en bevinden zich in de beneden-galerij. Wij willen hen
daar gaan ontvangen.
Een oogenblik scheen Iravati bij 't vernemen der tijding al de haar
ingeprente lessen van vormelijkheid, die geen haastige bewegingen
gedoogden, te vergeten, en wilde zij haar vader voorbijsnellen, om
ginds terstond den lang gewachte te verwelkomen. Maar Salhana hield
haar door een wenk en eene ligte handbeweging terug.
--Vooraf nog een woord!--zeide hij.--'t Is u bekend, dat de belijders van
den Islam, waaronder wij hier leven, het vrijer verkeer van ongehuwde
jongelingen en jonge dochters ten hoogste afkeuren, en dat ook onze
Hindoe's zich meer en meer naar die inzigten hunner overheerschers
hebben geschikt. Ik voor mij blijf, gelijk u bekend is, aan onze aloude
zeden gehecht, en, hoewel ik voor 't overige streng alle passende
vormen wensch in acht genomen te zien, vergun ik u ook thans, als
vroeger in ons eigen land, uw neef en aanstaanden bruidegom vrijelijk
te spreken. Maar laat geen ander dan onze vertrouwden uw

zamenkomsten ontwaren. 't Zou mijn invloed hier, waar ik bevel voer,
kunnen schaden, en ook uw eigen goeden naam. Thans, kom!
En haar voorgaand leidde hij zijne dochter naar de opene, mede op de
rivier uitziende galerij, waar de beide bezoekers hun verschijnen
stonden af te wachten.
--Zijt welkom mijne heeren en vrienden!--sprak Salhana, statig op hen
toetredend,--ik zeg u dank, dat gij aan mijne uitnoodiging hebt voldaan
en terstond uw intrek ten mijnent hebt genomen, niet, zooals velen
plegen te doen, eerst ginds beneden, in de stad.
De inhoud der woorden luidde hartelijk; de toon waarop zij werden
uitgesproken was het echter evenmin als het strakke, niets zeggende
gelaat. Wie dat een en ander evenwel mogt opgemerkt hebben, niet de
ontstuimige Siddha, die ter nauwernood zijn deftigen oom begroetend,
en Koelloeka nauw den tijd latend den eerbiedigen groet van Iravati te
ontvangen, een vurigen kus drukte op de door deze hem aangeboden
hand, terwijl hij op ridderlijke wijze zich op één knie voor zijn
uitverkorene nederliet.
--Welkom!--sprak zij, terwijl ze hem tevens wenkte op te staan, (en hoe
zoet klonk hem wederom die zachte, welluidende stem!),-- welkom,
vriend! Ach hoe lang hebben wij u gewacht en uitgezien naar gindsche
bergen, ongerust en haast vertwijfelend aan uw eindelijke komst!
--Gij gelooft toch niet, lieve!--riep Siddha, haast verontwaardigd,
uit,--dat ik één oogenblik langer dan noodig was mijne aankomst in
Allahabad kon vertragen? Waarlijk, zoo ik over bergstroomen en
afgronden had kunnen springen om spoediger bij u te zijn, en had mijn
trouwe hengst maar vleugels als Vishnoe's Garoeda bezeten, ik had,
voorwaar, hem niet gespaard!
--Ik geloof u gaarne,--hernam Iravati, vriendelijk glimlagchend,-- en 't
was ook waarlijk geen verwijt dat ik tot u of onzen waardigen vriend
Koelloeka rigtte. Doch verblijden we ons thans ook in het zamenzijn, te
meer omdat het, zooals ik van mijn vader verneem, slechts kort zal
mogen duren.
--Inderdaad,--zeide Salhana, na een oogenblik onderhoud met
Koelloeka het gesprek der beide gelieven afbrekend,--onze vrienden
moeten ons morgen al vroeg weer verlaten. Van langen duur acht ik
vooreerst onze ontmoeting dus niet; en toch heb ik, edele Siddha! het
zamenzijn met uwe bruid nog eenige oogenblikken te bekorten, daar

ook ik nog een enkel woord met u wenschte te spreken. En liefst
terstond, daar mijn tijd kostbaar is en ik vóór ons middagmaal nog
velerlei in mijne betrekking heb af te doen. Zoudt gij dan, uw nader
onderhoud nog een weinig uitstellend, voor eene wijl mij willen
volgen?
Eene weigering van den voorslag was natuurlijk niet denkbaar, en
hoewel schoorvoetend en met een smachtenden blik naar Iravati, door
haar volkomen verstaan en gewaardeerd, volgde Siddha zijn beleefden
maar strengen oom naar den hof, die aan de andere zijde van het paleis
op het hellend terras was aangelegd.
Daar,