Taormina | Page 2

komen als wat zij er uitvoeren. Onmiddelijk onder u eindelijk schittert
thans in de felle ochtendzon het huizencomplex van Taormina met zijn
duomo en kerken, zijn hôtels en ruïnes. Reeds begint het aardige
plaatsje teekenen van leven te geven, het hanengekraai wordt gevolgd
door het balken van talrijke ezels die er reeds naar verlangen de
bezoekers op hunne geduldige ruggen de bergen op te dragen naar
Castelmola of Monte Venere of naar ieder ander punt waar men van het
heerlijke vergezicht wenscht te gaan genieten. Hier en daar wordt een
deur geopend, er komt leven en bedrijf in de straten, Taormina is
ontwaakt.
Wij spoeden ons terug naar ons hôtel om ons te kleeden en, na een echt
italiaansch ontbijt met versche vijgen en druiven of wat de tijd van het
jaar oplevert, maken wij ons op om te gaan genieten van het vele dat
Taormina te genieten geeft. Wij bevinden ons hier op klassieken bodem.
Taormina heeft eene geschiedenis zooals geheel Sicilië, het Trinacria

der ouden, er eene heeft. Laten wij, alvorens onze wandeling te
beginnen, ons eerst door de "Guida di Taormina" zéér vluchtig op de
hoogte laten brengen van die geschiedenis.
Naar alle waarschijnlijkheid was Taormina reeds ruim 700 jaar v. C. de
acropolis van Naxos, terwijl een versterking der Cartagers als de
eigenlijke grondslag van het tegenwoordige Taormina mag beschouwd
worden. (392 v. C.).
Aan de vele oorlogen tusschen Cartagers, Messineezen, Syracusers en
de overige Sicilianen, ontsnapte Taormina niet; voortdurend was het de
dupe van den strijdlust der omwonenden, die het afwisselend in bezit
namen, met den grond gelijk maakten en weer opbouwden.
Gedurende het beleg door Marcellus in 241 v. C., in welk beleg
Archimedes zulk een groote rol speelde, verleende Taormina doortocht
aan de Romeinen op voorwaarde bevrijd te blijven van romeinsch
garnizoen en vrijgesteld te worden van het leveren van schepen aan
Rome, waarop de Romeinen na Sicilië te hebben veroverd, Taormina
onafhankelijk verklaarden.
Twee eeuwen later, 36 v. C. werd Taormina, dat zich vóór Pompejus en
tegen Octavianus had verklaard, de basis van Pompejus'
oorlogsoperaties en 't was juist op de zee vóór Taormina dat Octavianus
in persoon Pompejus versloeg in den later zoo beroemd geworden
zeeslag. Sicilië kreeg toen een constitutie, maar Taormina, door
Octavianus gehaat, werd tot romeinsch garnizoen gemaakt en bleef
toen vele jaren in de geschiedenis een ondergeschikte rol spelen.
Na den ondergang van het romeinsche rijk bleef het door zijn ligging
langen tijd bevrijd van de aanvallen der Saraceenen.
Die naam van Saraceen werd aan de Arabieren gegeven en is afgeleid
van het arabische woord sarako dat stelen beteekent. Nog heden ten
dage wordt in Taormina het woord Saraceen als een scheldnaam
beschouwd.
Na in 902 n. C. toch eindelijk in handen der Muzelmannen te zijn
gevallen, kwam het in 1078 in de macht der Noormannen, nam het in
1282 deel aan de Siciliaansche vespers en ruim anderhalve eeuw later
aan den burgeroorlog onder de regeering van Lodewijk van Aragon.
In 1535 door Karel V verkocht wist het zich dadelijk weer vrij te
koopen.
Onder de regeering van Karel II werd Taormina in 1675 door de

Franschen stormenderhand genomen, doch vanuit het kasteel Mola
door de Taormineezen zelf beschoten die hunne stad heroverden en van
de vreemde indringers bevrijdden.
Tengevolge van den vrede van 1720 kwam Sicilië in het bezit van
Oostenrijk en later van de spaansche Bourbons.
In 1806 hadden de Engelschen in Taormina een sterk garnizoen.
Met de italiaansche omwenteling van 1848-1849 liet Taormina zich
weinig in, doch in 1860 op den 9 April ontscheepte zich Garibaldi op
het eiland Sicilië, dat toen van de overheerschers werd verlost en voor
goed bij het Koninkrijk Italië werd gevoegd.
Geen wonder dat de vele volken die achtereenvolgens op dit plekje
grond zijn gevestigd geweest daarop hun stempel hebben gedrukt en
hunne herinneringen hebben achtergelaten.
Het allerschoonste en interessantste op dit gebied is zeker het reeds
vermelde Teatro Greco. Maar voor wij dat van naderbij beschouwen
willen wij, zooals aan nieuwe bewoners eener plaats, al zal hun verblijf
ook niet van langen duur zijn, betaamt, ons eerst gemeenzaam maken
met de plaats dier tijdelijke inwoning.
Beginnen wij met ons hôtel. Het is geen gewoon hôtel, het hôtel
Victoria, zooals men dat in alle plaatsen met eenig verkeer vindt.
Taormina, dit moet niet uit het oog worden verloren, ligt niet op
vlakken grond, doch is tegen steile rotsen aangebouwd. Tegen die
rotsen nu was amper plaats te vinden om er een straat op aan te leggen
die, zooals de hoofdstraat de Corso Umberto, van poort tot poort
doorloopt zonder trapjes of zonder scherpe rijzingen en dalingen. Maar
er een huis laat staan een hôtel te bouwen welks basis geheel op effen
terrein kwam te staan, dit was een taak zelfs voor den bekwaamsten
architect onuitvoerbaar. Hôtel Victoria heeft dan ook niet