Reis naar Merw

Reis naar Merw, by Anonymous

The Project Gutenberg EBook of Reis naar Merw, by Anonymous This
eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no
restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
under the terms of the Project Gutenberg License included with this
eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Reis naar Merw De Aarde en haar Volken, 1887
Author: Anonymous
Release Date: November 10, 2007 [EBook #23437]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK REIS
NAAR MERW ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

REIS NAAR MERW.

I

Tiflis, 19 Augustus 1886.--Op den middag van den derden Augustus
over de boulevards te Parijs wandelende, de hitte ondragelijk te vinden,
en om die te ontvlieden een kaartje te nemen voor den exprestrein,
welke dien eigen avond naar de Levant vertrekt; dan, als in een droom,
dwars door Duitschland heen te vliegen, in ijlende vaart den
geelachtigen Donau af te zakken, de stormen van de ongastvrije
Zwarte-zee te trotseeren; onder de geduchte batterijen van Batoem aan
wal te stappen; van verre de besneeuwde toppen van den Kaukasus te
groeten, en eindelijk halt te houden te Tiflis, waar het nog veel heeter is
dan te Parijs:--dit is een zoo gewoon incident in het gejaagde leven van
onzen tegenwoordigen tijd, dat niemand daar iets vreemds in zal
vinden.
Maar, in plaats van, naar het voorbeeld der Russen, het einde van de
brandende hitte af te wachten in een dier verrukkelijke zomerverblijven,
als Börsjom of Kadsjor, dan vrijwillig nog verder zuidwaarts te gaan,
waar bijna in letterlijken zin vuur van den hemel valt:--dat is minder
gewoon en ook minder verstandig. Voor de derde of vierde maal reeds
neem ik mij vast voor, zoo iets niet weer te doen.
Bakoe, 2 September.--De otkrytiji-list, de pas waarbij mij het reizen in
de transkaspische provinciën wordt vergund, is zoo juist van
Sint-Petersburg aangekomen. Dat mij die vergunning, welke niet aan
alle vreemdelingen wordt toegestaan, is verleend, heb ik te danken aan
de welwillende tusschenkomst en de veel vermogende voorspraak van
den gouverneur-generaal van den Kaukasus, prins
Dondoukow-Korsakow, en van zijn kabinetschef, den generaal-majoor
Schepelew. Nu, een vriend van Rusland als ik ben zal daar geen
misbruik van maken: ik durf den gouverneur van Bakoe, die mij het
stuk ter hand stelt, daarvan gerust de verzekering geven.
Het is middag en de boot zal ten één uur vertrekken. Op de kaai en op
het dek van de Grootvorst Constantijn wemelt het van inlanders,
waaronder vooral de Perzen en Armeniërs, met hunne lange, ver van
zindelijke jassen, hun steenroode baarden en hunne reusachtige zwarte
mutsen van schapenwol, de aandacht trekken. Zouden wij nog den tijd
hebben, ons valies te pakken, in der haast een ontbijt te gebruiken, en

toch tijdig aan boord te zijn? Dat is gansch niet onverschillig, want de
boot vaart maar tweemaal per week, even als er op den
transkaukasischen spoorweg, in elke richting, maar één personentrein
per dag rijdt. Zeer waarschijnlijk zal dit binnen kort anders worden: het
zwaartepunt van het russische rijk zal zich wel, door den loop der
gebeurtenissen, naar het Oosten moeten verplaatsen. Maar in het
tegenwoordig tijdperk van overgang moet men zich wat behelpen.
Intusschen, een verlies van drie dagen is niet meer in te halen: wij
moeten ons dus haasten. Gelukkig zijn de russische
stoombootmaatschappijen even beleefd en voorkomend als de
regeering: eerst als de laatste passagier aan boord is, wordt de bel tot
vertrekken geluid. Tien minuten later zijt gij in het ruime sop en
ontplooit zich voor uwe oogen het panorama van Bakoe.
Verbeeld u eene ruime golf, omringd door geelachtige, rotsige, kale
heuvelen zonder een spoor van groen. Aan uwe linker hand, naar het
westen, verrijzen amphitheatersgewijze de grauwe huizen van Bakoe,
over eene uitgestrektheid van vijftienhonderd el; boven de
tegenwoordige stad ziet ge verschillende begraafplaatsen; vlak
tegenover u schijnt in de verte een vreeselijke brand te woeden: dat is
de zoogenoemde zwarte stad, waar de petroleumfabrieken zwarte
stinkende rookwolken naar den blauwen hemel omhoog zenden;
eindelijk, aan uwe rechter hand, strekken zich de vlakke, kale,
onbebouwde oevers uit van het schiereiland Apsjeron, waar het
onderaardsche vuur tal van gas- en slijkvulkanen in werking houdt.
Bakoe, Baïlow, villa Petrolia, zijn misschien heerlijke verblijven voor
industrieelen en kooplui, maar de beminnaars der schoone natuur doen
beter, er niet heen te gaan. Deze woeste onherbergzame kusten rijzen
en dalen beurtelings door de werking van onderaardsche krachten,
waarvan men zich eigenlijk geen rekenschap kan geven; het eilandje
Nagin, waar ge langs vaart, heeft zich van den vasten wal afgescheurd
en dreigt in de golven te verzinken. De Kaspische-zee zelve is mede
onderhevig aan die vertikale golvingen en bewegingen, die deze
gansche onmetelijke landstreek hebben ten onderste