Op reis en thuis | Page 2

bestemd is.

--Er zit nu geen jenever in en toch hebben ze schik, zei de sergeant, met
wien ik met veel genoegen had kennis gemaakt. 't Volk krijgt aan boord
twee maal per dag een oorlam'en daarmee basta!
--'t Is een fatsoenlijk Zeedijkstafereel, lachte een toeschouwer en een
ander beweerde: 't werkt aanstekend op de jonge dames, haar voetjes
beginnen te trippelen. De zon was prachtig ondergaan en 't water bleef
zoo glad en kalm, dat men zich nauwelijks verbeelden kon, de straat
van Messina reeds te zijn gepasseerd. 't Blauwe water van de
Middellandsche Zee was allengs grijs-groenachtig geworden en hier en
daar gaf een blinkende ster reeds een lang wiebelend lichtschijnsel op 't
even rimpelend zeevlak. Onze boot stoomde rustig en als glijdend voort
en hoewel de wind wat koel begon te worden en soms een golfje deed
ontstaan was 't heerlijk aan dek. De jonge dames, sommigen de
kinderschoenen nog niet ontwassen, keken zóó verlangend naar die
eenvoudige harmonica en de nog altijd op 't reeds duister geworden
voorschip ronddraaiende mannen, dat de kommandant de hand over
zijn goedig hart streek en een kwartiertje later zaten harmonicavirtuoos
en violist op 't achterdek tegen de lichtkap van den grooten salon. In
een ommezien zwaaiden en draaiden de jonge meisjes met een paar
flinke luitenants en andere heeren, die de wals of den "pas de quatre"
kenden.
In gemakkelijke schommelstoelen gezeten keken de oudere dames
toe--muurbloemen kent men aan boord niet--sommige heeren maakten
een partijtje hombre of whist in de rookkamer, anderen stonden
rookend tegen de verschansing, sommigen met de verzuchting in den
rook van hun sigaar: "ils sont passés ces jours de fête."
Soms is 't voor mijn oor alsof wals of "pas de quatre" maat houden met
het stampen en dreunen der machine, met 't geruisch van 't water, dat
opspat langs boeg en boord, vervloeiend tot een schuimend spoor
achter 't schip, dat steeds onverpoosd voortstoomt, rustig zijn weg
vervolgend, kalm en statig, als ware 't trotsch op zijn macht en bewust
van de verantwoordelijkheid die het heeft. Soms wuift een zwarte
rookpluim uit den schoorsteen omhoog naar achter, als een roet aan 't
land, dat we heden morgen nog zagen; als een geruststellend teeken van

kracht en volharding.
* * * * *
--Wanneer het zulk weer blijft, zegt onze vriendelijke kommandant,
bereiken we Port-Said Dinsdag ongeveer tegen 6 uur n.m.
--En worden we nu niet meer zeeziek? vragen de dames, angstig en
smeekend den kommandant aanziende.
--Neen, dames!--Zóó kort beleefd en zoo stellig is zijn toon, dat alle
gezichten opklaren en zelfs de meest zenuwachtige dame met een
gerust hart haar couchette opzoekt, in de hoop van beter te slapen dan
den vorigen nacht, toen schier allen haar tol aan de Middellandsche Zee
betaalden.
Maar 't kwam anders, want bij 't verlaten van de golf van Genua kwam
de zee plotseling hevig in beroering en blies de wind zóó sterk uit het
Zuiden, dat de zeeziekte eensklaps een aanval deed op de niets kwaad
vermoedende passagiers.
--Sakit lout! Sakit kras! klaagde een Baboe, die door een familie als
finaal vrij van zeeziekte was aangenomen, om op haar drie kindertjes te
passen.
--'n Beroerd koopje! mopperde haar meester, die nu behalve op zijn
vrouw en kinderen, ook op de Baboe moest passen, terwijl hij zelf nu
en dan met doodsbleek gelaat een poosje over de verschansing ging
hangen.
--'n Ganz verflixtes, unheimliches Gefühl zei een Oostenrijker, die geen
goed Hollandsch en goed Duitsch meer sprak. Maar ich habe ein
Üniversalmittel dagegen--namelich viel Gläscher Bier.
--Bier! ik kan 't niet zien, kreunde een ander die, een schokkende
maagbeweging nauwelijks onderdrukkend, op een langen
Singaporestoel uitgestrekt, klagend om 'n cognacje riep.

--Zeeziek wezen is bepaald een penitentie, die heel wat slechte daden
uitwischt, klaagde een dame en met eau de cologne haar wangen en
voorhoofd bettend, zuchtte zij:--man, lieve man, zou je niet even uit
onze hut wat bruispoeder ... willen halen, zei ze niet meer, want als
door een adder gestoken vloog zij op, om met een sprong de
verschansing te kunnen bereiken. Haar lieve man keek met roerende
overeenstemming van gedachten naast en met haar in de diepte en toen
zij samen waggelend weer hun stoelen bereikten, waren ze voor eenige
oogenblikken opgelucht en werden 't dadelijk oneens over hun
kinderen.
't Schommelde, stapte, slingerde en dreunde dan ook geweldig, de
slingerlatten kwamen op tafel en toen we, aan table d'hote gezeten, de
warme spijzen onder den neus kregen, waren er nog verschillende
passagiers en dames, die eensklaps de vlucht naar 't dek namen.
--Schade um's schöne Essen, zei de gemoedelijke Oostenrijker, die veel
te dik en te stevig was om last te hebben van: ein schwankelender
Magen im Leibe, zooals hij 't noemt.--Es ist eine dumme Idée, nichts zu
essen, zei hij, smakelijk een vette kalfscarbonade verorberend;--de